The language spoken by the Pelasgians, pre-Greek settlers of Greece, has not been identified yet. Nor has the origin of the names of most pre-Greek provinces and cities, or the names of mythological images of the country been identified. What is known is that these names are not Greek. This is also confirmed by the interpretations of the Greek myths. According to H.Kitto, a researcher of ancient Greece, the conflicts between pre-Greek Athena and Greek Poseidon is, in fact, a reflection of the wars between the native Athenians and the Hellenic occupants. The Athenians, the inhabitants of Attica, were not Greeks, more exactly pre-Greeks. However, Poseidon, as a Greek god, represented the Hellenic people .
The later Greeks themselves believed in an original non- Hellenic population which they called Pelasgian, remnants of which still remained pure in classical times, speaking their own language.
According to Herodotus, one of the two main branches of the later Greek people, the Ionians, were Pelasgian by descent, the other, the Dorians, were Hellenic. Greek-speaking people from the north migrated into this region and imposed their language on the Pelasgians.
To the earlier historians of Greece, Thucydides and Herodotus, the country before the Greeks settled, was called Pelasgia.
Herodotus regarded the Ioninas as a «barbarian» people who had been Hellenized.
So the pre-Greek settlers of Greece appear to have spoken a language, the origin of which is still unknown. In relation to that language Herodotus wrote: «What language the Pelasgians used I cannot say for certain, but if I may conjecture from those Pelasgians who still exist… they spoke a barbarian language» .
Neither could the European linguists manage to learn what language the Pelasgians used. Those who alleged it to be of Indo- European origin were not based on serious linguistic facts. Most of the researchers could not differentiate the early non-Greek substratum from the later Indo-European layer, which had appeared in early Greek onomasticon as a result of the assimilation of the Pelasgians. L.Gindin, a researcher of the pre-Greek substratum in the old Greek language, admitted the existence of the oldest non-Indo-European layer, referring it, however, not to the Pelasgians, but to those who had settled in Greece before the Pelasgians. Like other European linguists, he supported the Indo-European origins of the Pelasgians.
This point of view does not conform with some of the facts - neither does it conform with the Etruscan character of the writings found on Lemnos, settled once by the Pelasgians, nor with the information of ancient writers about the origin of the Pelasgians. Both factors tie the Pelasgians with the Etruscans who are commonly known to have been non – Indo-European by origin.
The Lemnos script has been proved by Western linguists to have only a dialectal difference from the Etruscan writings.
It raises the question as to how the Pelasgians could have been Indo-European by origin in the event that their language had a close relationship with those of the non-Indo-European Etruscans.
In the light of antique traditions the idea of their kinship appears to be more believable. The information by D.Halicarnasci concerning the Pelasgians and Tirrenians (Etruscans) being the same nation, and by Thucydides concerning the Pelasgians being a part of the Tirrenians originate from the historical reality concerning which they were well-informed.
Tirrens or Tirsens in the old Greek language denoted the Etruscans.
A similar idea is shared by Helanic of Lesbos, a 5th century historian, who writes that Tirsens were initially called Pelasgians, some of which were later called Tirsens .
Another important factor that illustrates the non-Indo-European origin of the Pelasgians is their close relationship to the Thracians - pre-Greek settlers of Greece. Pelasgo-Thracian onomastic parallels, as well as the Thraco – Trojan kinship, dealt with in the "Iliad", exclude the Indo-European origins of both Pelasgians and Thracians, as long as the Trojans are known to have been neither Greek, nor of any other Indo-European peoples.
According to sources, the pre-Greeks and Greeks also had racial differences. The Greeks were «Homer’s brown - haired Achaeans», who ruled over «black-haired people», the pre-Greek settlers of the Mediterranean basin .
According to Homer, Helen, Akhilles, Menelay and Agamemnon, who were symbolic of the Greeks, were blond, while Hector and Paris, the Trojan brothers, were dark-haired.
Who were these ethnically interrelated peoples – Tirsens or Pelasgians, Pelasgians or Thracians, Trojans or Etruscans? As our research on their onomasticon and epigraphy demonstrate, the
genealogical legends concerning their Turkic origin are to be trusted.
A significant part of the old Greek personal names is found in Turkic anthroponomy. They are the names usually mentioned in ancient literature as belonging to the early settlers of Greece and some of them are openly referred to as Pelasgian by origin: Abas. According to mythological traditions, Abas was the ancestor of the Abants, a Pelasgo-Thracian tribal unit .
A similar name, in different phonetical forms, is observed in old Turkic onomasticon: Abas, Apas, Abaz (personal names); Abas, Avas (ethnonyms); Abaz, Apas (toponyms), etc. .
A tribe by the name of Abas belonged to the old Turkic Khazars . It was also the personal name of the Caucasian Albanians, within which the Thracian Abants once settled Albania (Northern Azerbaijan) .
Kupavon. The personage who bore this name, according to mythology, was a «swan-man», a Pelasgian.
It finds its interpretation in Turkic words such as ku, kub, kuw «swan» and Turkic ethnonyms with the same stems: kuban, kuwan, kuman which means «swan-man» .
As a mythological personage Kupavon («swan-man») was also brought to Italy by the Pelasgians. This personal name is also mentioned by P.V.Maron, a Roman author, in the list of those sent to help Eney, a Trojan commander. Here Kupavon is described with a swan’s feather on his head .
A. I. Nemirovski considers this personage to be alien to Latin and Osk-Umbrian languages. For Nemirovski, this symbol was borrowed from neighbouring Thraco-Illirian tribes by the Slavs .
The Turkic character of this personage is evidenced in Turkic mythology where the swan is regarded as a creative beginning and this belief has found its expression in the Turkic ethnonyms such as Kuman (<ku «swan» + man «man», Ku kizhi («ku» + kizhi «man»), the Tatar tribal names .
A great number of pre-Greek (Pelasgo-Thracian) dynastic names are also found to exist in the anthroponomy of Turkic languages – Old Turk, Tatar, Bashkir, Uyghur, Kazakh, Kirghizian, etc.
By denoting physical or moral superiority, these personal names answer the principles of anthroponomy. Such anthroponomic terminology was particularly characteristic of ancient peoples.
What is more, the terminology of all these names are Turkic and they are only observed in old and modern Turkic languages: Egey — a mythological king of Athena , the city which belonged to the Pelasgians. The same name is used in the Turkic (Kazakh) language.
Egey is either derived from the Kirghizian egey («a man with equal power») or consists of the Turkic ege («prince», «owner») and the suffix -y (-ay, -ey), widely used in the Turkic languages to form personal names (Bekey, Bakay, Tinay, Esey, etc.).
Keney, a pre-Greek personal name is the same Kirghizian Turkic Keney, which is derived from ken («vast», «spacious»).
Elat. In ancient literature Keney is presented as the son of Elat, a legendary pre-Greek king . It has a Turkic counterpart — Ilat, a Tatar personal name . It is derived from the Turkic ilat «population» , elat «nomad», «nomadic» (people) .
The same Turkic appellative is observed in old Greek – ilot «the lower layer of people», which refers to pre-Greek (Pelasgian) substratum in old Greek.
Danay. This pre-Greek personal name is completely consonant with the Turkic (Kazakh) personal name Danay .
A similar personal name — Tanay, used in Karachay, Balkar anthroponomy, was interpreted by G. Geybullayev as consisting of Turkic tang (tan, dang, dan «day-break», «dawn») and the suffix - y/-ay to indicate the time of birth. He also conjoins analogical personal name with the word tan – Tantuar («born at daybreak»), used in the anthroponomy of the Tatars and Bashkirs .
Danay also possibly derives from the Turkic word dan (dang, tan «honour», «fame», «nobility»), on the analogy of the Greek and Slavic personal names with the initial components cleo, slav («honour», «fame»).
Danay, like Egey, as a personal name is characteristic of the pre-Greek and Turkic anthroponomy that is not being observed in other languages.
Ergin. He is presented in Old Greek mythology as the son of Poseidon. Ergin has its anthroponomic parallel only in Turkic languages: Ergin (Turkish), Erkin (Kazakh).
Deriving it from the Turkic ergin is reasonable for its specific meaning to characterize a person both physically and morally: «adult», «mature», «free», «self-dependent» . Ergin/Erkin, derived from the Turkic erg/erk («power», «strong», «right») , was also used as an official title in some Turkic languages .
Gerey. This name directly referred to the Pelasgians and is completely consonant with the Turkic Gerey . This Turkic personal name is connected with the Turkic appellative geray, girey («worthy», «respectable») and was used as an official title of the Crimean khans . On the basis of this semantics its transition to a personal name is quite possible. Inakh. A king of Argos, a Greek province, bore this name .
Like Gerey, it appears to have originated from an appellative denoting a high title. Old Turkic inakh («a confidential person», «minister») was used as a title, the bearer of which was considered to have a close relation to the ruler. In the 15th C.Chagatay (Turkic) language it meant «minister» or «the representative of the emperor» .
As a derivative of the Turkic inan («to believe») this title expressed the confidentiality of the person. .
Transition of this title to a personal name in Turkic languages has not been observed. Yapik. This pre-Greek personal name corresponds to old Turkic Yapig, a personal name . Plutarchus presents Yapik as the grandson of Pelasg, which personifies the Pelasgians.
Yapik, is described by Vergil as the son of Yasiy, who is the relative of Dardan, the ancestor of the Trojans. Yapik, in both sources, is associated with the Pelasgo-Trojan world.
This personal name, as well as its old Turkic counterpart, can be interpreted in two ways:
1. It can be derived from the Turkic yapig («closed») or from the Tatar yabik («closed», «thin», «tired», «miserable»). In the Tatar language it has anthroponomic semantics which is seen in the expression yabik kishi «miserable man» ;
2. As a metonymic name it can be derived from the Turkic yapik («wide cloak made of felt or wool»).
Analogical semantic phenomenon – change of the name of a cloth into a personal name is usual for Turkic languages. For instance, the nickname Tulum in the Gagauz (Turkic) language is derived from tulum («fur», «sheepskin») .
Tulumni, an Etruscan personal name, is of the same origin: tulum + ni adjective forming suffix, which means «a person with overalls» or «a person who makes overalls» .
Yapik, the Pelasgian personal name, is a cognate of a tribal name of Attika , a Pelasgian province.
Homer. Homer, a famous pre-Greek poet, was an Ionian Greek . Ionian Greeks were originally Hellenized Pelasgians.
Therefore, the similarity between the names Homer and Ghumar, an epic personage in the Kazakh mythology, as well as their being both folk singers and poets , serve as an argument to derive them from the same source - common for the Pelasgians and Turanians. If we remember the identity between the names of Priam, a Trojan king, and Priyam, a Turanian personage in the old Kazakh epos, and other anthroponomic ties, the Mediterranean – Turkic relations become even more and more visible.
According to A.Koniratbayev, a Kazakh researcher, the old Greeks might have inherited Homer and other epic personages from the old Turkic Saks, the direct ancestors of the Kazakhs, as a result of contacts.
The Saks, and their kinsmen, the Cimmerians, are known to have settled the northern Black Sea basin from time immemorial . However, the old Turkic elements in the old Greek anthroponomy and literature originate from inside - from the language of pre-Greek Pelasgians. The old Greeks are known to have inherited most of their mythological epic characters from the Pelasgo-Thracian inhabitants of the country, who in the Bible were known under the names of Gomer, Tiras and others.
Those who consider the Turkic elements in the old Greek language to have been borrowed from outside, simply do not know about the origin of the pre-Greek population of Greece. If the Turkic elements in the old Greek language had been borrowed from outside they would not have covered onomasticon.
Among onomastic parallels there are not only personal names, but also names of rivers, ethnonyms, etc.
Ataman, a Thesalian tribal name , is consonant with the Turkic appellative ataman («leader») which can be associated with the superior position of the Atamans in the area. In the relations of ancient tribes military and political superiority was of significant importance.
Personal name Adaman, used by Turkic Kirghizians, sounds quite similar.
Tartar, the name of a river, which flowed in the territory of the the same province , is identical with Tartar, the name of a river in Azerbaijan.
The river Selenga flowing in the territory of old Greece, does not differ from the name of a Siberian river – Selenga. It originates from the Turkic seleng, selen («noise», «rumble») , an apparent hydronymic term. Similar river names (Seleng, Selenj) were used in many areas where Turkic peoples lived.
However, the interpretation of the pre-Greek Selenga by European scientists is quite unbelievable: they derived it from two theonyms – Selene and Ga, the mythological Mediterranean gods . If they had paid attention to the cognate Turkic river names (Selenga, Seleng), spread in large areas where the Turks lived, they would not have derived this river name from any local ethnonym.
Turkic names are also observed in the onomasticon of the Thracians, who are described as Turkic by origin in old Scandinavian sources . Some researchers consider the Thracians and Pelasgians to have been the same peoples . It is not by meer chance that a great number of Thracian names are found to be Turkic, like those of the Pelasgians.
Chingiz Garasharly-The Turkic Civilization lost in the Mediterranean basin
BAKÜ 2011 - Professor, Doctor of Philological sciences
Azarbaijan President Library e-book :
more to read about in his book:
1.1. The origin of the early Mediterraneans in the Light of Legends
1.2. Turkic Names of Pelasgians
1.3. Tiras, Thracians and Turks
1.4. Turkic Substratum in Old Greek
1.5. Troy – the Mediterranean Turan
1.6. Trojans in the North: Turkic Kings of Scandinavian Sagas
II. Pelasgians and Trojans in Italy: Birth of Etruscan Civilization
2.1. Turkic Names of Roman Kings
2.2. Why Etruscan Writings Remained Mysterious
2.3. A glimpse of Turkic Component of Etruscan grammar
2.4. Etruscan Writings Begin to Speak Literature
Lemnos inscription read by Prof.Dr.Firudin Ağasıoğlu Celilov/Azerbaijan
1- Ağıtpaşe: Pitiksa sabe, er adıma şad, ekiz dut tetig er adıma sugas (sagas) ağız, sabçı kes. Mara qam, ağız atmaz ertim ğarapustu Sugas (sagas) elte, şat aras, il 41 pitke.
2- Ağıtpaşe: Ona pitid sab, mara mag, Sabçı kes, ağız ekiz dut er adına şat sugas (sagas) Aker Tagar şat, Qam-Apa sabı er adına, Adım Tursun-Alp.
A lament for a leader, whose name is Aker Tagar, died at the age 41. Qam/Kam (shaman in Turkish) whose name is Tursun Alp, erected this stone stel (ekiz/bediz) as a saga (sagu in Turkish)
["ak", "er", "adına" are Turkish, meaning "white/noble", "man", "in the name"]
Lemnos inscription proves that these people spoke Turkish.
***
Pelasg'lar, Yunanistan'da, Zeus Pelasgios'un Dodona'daki eski tapınağında ve Pelasgikon Argos ya da Pelasgiotis diye bilinen Thessalia ovasında adlarını bırakmışlardır.
Olympia yakınlarında, bir zamanlar bütün bir Elis bölgesinde görülen Kaukon'lar adlı bir kabilenin kalıntıları vardı. Bunlar da büyük bir olasılıkla Pelasg'lardandılar. İlyada'da, Pelasg'ların yanı sıra Kaukon'lar adını taşıyan bir kabileden Troyalıların bağlaşıkları olarak söz edilmektedir; aynı ada, daha kuzeyde Karadeniz kıyısındaki Paphlagonia'da yaşayan Kaukon'larda bir kez daha rastlanmaktadır.
Kretschmer'e göre, Pelasg'ların adı, pelagos'un budunsal bir türevidir. Pelagos, Hint-Avrupaca'da düz yüzey, ova anlamında kullanılan bir sözcüktür, Yunanca'daysa denize değgin olarak kullanılmıştır (Latince'deki aequor gibi). Gündelik Yunanca'da "deniz" thalassa'ydı ve bu sözcük Hint-Avrupa kökenli değildir. Acaba Ege'yi istila eden Yunanlılar bu sözcüğü orada karşılaştıkları "deniz insanları"ndan, Pelasg'lardan mı almışlardı?
Epeyce dağılmış olmalarına karşın, Pelasg'ların türdeş bir kültürü olduğu anlaşılıyor. Pelasg'ların ayırt edici yer adlarından biri olan Larissa'ya Thessalia'nın, Attika'nın, Argolis'in, Elis'in, Girit'in, Troas'ın, Aiolis'in ve Lydia'nın çeşitli yörelerinde rastlamak olasıdır.
Hellenlerden önce varolduğu kesin sayılan ateş-tanrı Hephaistos'un tapımı Atina'da ve Lemnos'da odaklanıyordu. Hephaistos, ayrıca, Samothrake'de, Lemnos'da ve İmbros'da yaşamış olan Kabirlerin Pelasg tapımında da karşımıza çıkmaktadır. Kaldı ki, A.B. Cook da, Hephaistos'un bir Pelasg tanrısı olduğunu öne sürmüştür. Dolayısıyla, Hermes de bir Pelasg tanrısıdır büyük bir olasılıkla.
İmbros'da Yunan kökenli olmayan bir tapımı bulunan Hermes'in de Kabirlerle bağıntılı olduğu ileri sürülmüştür. Hermes'in anakarada bulunduğu en eski yerlerse Arkadia ve Attika'ydı. Kendisine bir ata tanrı olarak tapınılan Arkadia'daki Kyllene Dağı'nın yamaçlarında dünyaya geldiği söylenir Hermes'in. Elis'deki Kyllene'deyse, Hermes imgesi bir penis erectus'du ve bu da Pelasg'lardan kaynaklandığı söylenilen ve hermai adı verilen kamış yontularını andırmaktadır. Keryk'lerin klan atası olan Eleusis Hermes'i Daeria söylencesine, bu söylence de Samothrake Mysteria'larına bağlanmıştır.
Peki, Pelasg'lar nereden gelmişlerdi? Bir kere, güneyden gelmedikleri açık.
Girit'de Eteokretler ya da Gerçek Giritlilerden kesinlikle ayrı tutulurlar. Sonra, güney Ege'nin başka hiçbir yöresinde karşımıza çıkmazlar. Güneybatı Anadolu'dan geldikleri de söylenemez. Çünkü orası Karia'lılarla Lykia'lılarındı. Eldeki bütün ipuçları bizi kuzeye götürüyor: Makedonia kıyılarına ve Hellespontos'un girişindeki Samothrake, Lemnos ve İmbros adalarına. Pelasg'ların izini Hellespontos'dan ve Propontis'den geçerek Anadolu'nun kuzey kıyılarına dek sürebildiğimize göre, onların anayurdunun Karadeniz'in öte yanında bir yerlerde bulunduğunu düşündürtecek güçlü bir kanıtımız olduğunu söyleyebiliriz.
Ataları Ege'nin kuzey kıyılarından olan Thukydides, Akte'li, Lemnos'lu ve Attika'lı Pelasg'ları Tyrrhen'ler (Tyrsen'ler) olarak tanımlamaktadır. Nitekim, Sophokles de, Argolis'deki Pelasg'lar için aynı adı kullanmaktadır. Yunanlılar Etrüskleri Tyrsen'ler olarak bilirlerdi.
Yunan geleneğine göre, Etrüskler İtalya'ya Ege'nin bir yöresinden göç etmişlerdi; Herodotos bunların Lydia'dan göç ettiklerini söylemekte, kimi yazarlarsa Etrüskleri Thessalia'dan, Lemnos'dan ya da İmbros'dan göç eden Pelasg'lar olarak tanımlamaktadırlar. Nitekim, Caere'li Etrüskler de soylarının Thessalia'lı Pelasg'lardan geldiğini ileri sürmüşlerdir.
Tyrrhenos, bir Lydia kenti olan Tyrrha'nın budunsal türevidir. Tarquinius'un Yunanca'daki biçimi olan Tarkhon'un erkek kardeşinin adıdır Tyrrhenos. Tarkhon ile Tyrrhenos'un babası Telephos ise, İtalya'da Tarquinii'lerin atası, Lydia'da da Teuthrania kralı olarak ortaya çıkar.
Son olarak, Lemnos'da bulunan kimi yazıtlar, Etrüsk dilini çok andıran bir dilde yazılmıştır. Gerçi Lydia'lıların dili konusunda pek az bilgi vardır, ama gene de eldeki bilgiler bu dilin de aynı aileden olduğunu göstermeye yeterlidir.
Etrüskler anaerkil olarak bilinirler, bu da, göç döneminde Lydia'lıların da anaerkil olduklarını akla getiriyor. Üç Lydia sülalesinden söz edilmektedir: Atyad'lar, Herakleid'ler ve Mermnad'lar. Sonuncusu, yani Mermnad'lar Kroisos'un soyudur.
Soyağaçları ne denli karışık olursa olsun, gene de Mermnad'lardan Sadyattes'in kız kardeşiyle evlendiğini, Sadyattes'in oğlu ve kalıtçısı Alyattes'in de aynı şeyi yaptığını gösteriyorlar bize.
Herodotos, bir önceki sülalenin babadan oğula hüküm sürdüğünü söyleyerek, bunlarda kalıtın babayanlı olduğunu ortaya koymaktadır; ama, bu olgudan kuşku duymamız için hiçbir neden olmamakla birlikte, Herodotos'un buradaki anıştırması bazı sorulara açıktır. Bu amaçla düzenlenmiş olduğundan, bacı kardeş evliliği de ardıllığın babadan oğula geçmesiyle sonuçlanır. Ama bacı kardeş evliliği, kökeninde, anayanlıdır: Oğul doğrudan doğruya anadan kalıt alır. Dolayısıyla, Herakleid'lerin de Mermnad'larla aynı kuralı izlemiş olmaları olasıdır; aslında olasılıktan da ileri bir durumdur bu, çünkü Herodotos'un anlattığı geleneğin değiştirilip bozulmuş olmasından kuşkulanmamızı gerektiren nedenler vardır.
Herodotos'a bakılırsa, sülalenin kurucusu, Herakles'in, İardanos'un Lydialı bir köle olan kızından olma oğluydu. Burada, Sophokles'in ve öbürlerinin yorumlarından çarpıcı bir ayrılma göze çarpmaktadır. Eurystheus'un köle olarak sattığı Herakles'i, İardanos'un kızı Omphale satın alır; Omphale ise bir köle kız değil, bir kraliçedir ve kocasının ölümünden sonra tek başına saltanat sürmüştür. Bu öyküdeki Lydia'lı Herakles, Etrüsklerdeki Servius TuIIius'dur.
Lydia'lılar ve Etrüskler anaerkil idiyseler, o zaman onların akrabası olan Pelasg'lar da anaerkildiler. Lemnos'lu Pelasg'lar, en ünlü Yunan söylencelerinden birinde boygösterirler. Argonaut'lar, Altın Post'u ele geçirmek için Thessalia'dan denize açılmışlar ve o zamanlar Thoas'ın kızı kraliçe Hypsipyle'nin hüküm sürdüğü, "kadınlar tarafından yönetilen" Lemnos'da demirlemişler gemilerini. Meğer bir süre önce Lemnos'lu kadınlar Aphrodite'ye kızmışlarmış; Aphrodite, bu kadınlara çok kötü bir koku bulaştırarak kocalarının onları terk etmesine yol açmışmış. Onlar da öçlerini erkeklerini öldürerek almışlar, bir tek Hypsipyle babasını öldürmemiş. Argonaut'ların kaptanı İason, Hypsipyle'ye vurulmuş, bu birleşmeden dünyaya gelen oğullan Euneos da Euneid'ler klanını kurmuş.
Bu söylencenin ilk kez Bachofen tarafından aydınlığa kavuşturulan anlamı kuşkuya yer bırakmayacak kadar açıktır. Akla hemen Pelasg'ların anaerkil düzenini getirmektedir, ancak kadınların sonunda aşağılanmasına uygun düşen bozulmuş biçimiyle:
Lemnos'lunun suçu görülmüş işitilmiş değil masallarda,
Bir günah ki yılgıyla yankılanmış yeryüzünde,
Yüz kızartıcı bir olaydan mı söz edilecek
Hep Lemnos düşmüş akla.
İnsanoğlu aşağılamış, Tanrı ilençlemiş Lemnos'luyu,
Kesilmiş dölü bereketi geri gelmemecesine,
Kim saygı duyar Tanrıların sırt çevirdiğine.
Sanki yeni düzenin eski düzene yönelttiği bir ilenmedir bu.
Attika'daki Tyrrhen-Pelasg'lar, Lemnos'luların bir koluydu. Bir zamanlar Atinalılar, Akropolis'i çevreleyen duvarları ördürmek için Pelasg'ları tutmuşlardı.
O günlerde kölelik diye bir şey yoktu, su getirmek için Enneakrunos Çeşmesi'ne giden Atinalı kız ve erkek çocuklar durmadan Pelasg'ların saldırısına uğruyorlardı. Bu yüzden, Pelasg'lar Attika'dan kovuldular ve gidip Lemnos'a yerleştiler.
Demokrat Atinalılar, Pelasg kökenli oluşlarıyla övünüyorlardı. "Toprağın oğulları" diyorlardı kendilerine. Herodotos, bunları, Hellenleşmiş Pelasg'lar olarak tanımlar. İlk krallarından biri, evliliğin kurucusu Kekrops'du. Kekrops'dan önce kadınlar gelişigüzel ilişkide bulunuyor ve çocuklarına kendi adlarını veriyorlardı. Etrüsklerle ilgili olarak da bize tastamam bunlar anlatılmaktadır.
Yer adlarındaki çeşitli benzerliklere bakılırsa, Etrüsklerin Anadolu'yla (yalnızca Lydia'yla değil, Karia ve Lykia'yla da) daha ileri bağıntıları söz konusudur. Dahası, bütün bir Ege havzasında ve güneyde Kilikia'ya, kuzeyde Kafkasya'ya kadar Anadolu'nun iç bölgesinde Hellenik olmayan birtakım öğelere (-nth-, -nd-, -ss-, -tt-) dayanan Korinthos, Kelenderis, Myndos, Pamassos, Knossos, Hymessos, Adramyttion gibi yer adlarına rastlıyoruz.
Thalassa (Attika lehçesinde thalatta) sözcüğü de aynı türdendir. Bu tür sözcükler, Hellen-öncesi dillerin varlıklarını en uzun süre korudukları Karia'da ve Lykia'da çok boldur, ama bunların geniş bir alana yayılmış olmaları, bir zamanlar Ege havzasında Anadolu'dan çıkan benzeşik bir dil alanının doğmuş olması gerektiğini göstermektedir.
Son olarak, Etrüsklerin dili, Kafkasya'da hâlâ konuşulan dillerle bağıntılıydı. Bunu ilk kez, elli yıl önce Thomsen ortaya çıkarmış, Marr da onaylamıştır.
Benim varabileceğim yer burası. Etrüsklerin konuştuğu dilin ve kimi Asya dillerinin Kafkasya'yla bağıntılarının doğurduğu sorunlar, Karadeniz'den Suriye'ye, Ege'den Sümer'e kadar bütün bir bölgeyi kaplayan ortak bir dil alt-katmanının bulunmasıyla karmaşıklaşmış ve büyümüştür. Dahası, bu diller, Hint-Avrupa yayılmasının meydana geldiğine inanılan Güney Rusya'dan gelmişlerse, Yunan dilinde Hint-Avrupalı olmayan son derece yerleşik kimi öğeler Yunanca'nın kendisi kadar eski olabilir.
Kesin bir sınıflama olarak Hint-Avrupa kavramının kendisinin bile yeniden gözden geçirilmesi gerekebilir.
Böylesine kapsamlı sorunların, birkaç sayfada çözülmesi şöyle dursun, yeterince ortaya konulması bile beklenemez. Anadolu'nun tarihöncesine ilişkin daha ileri araştırmaların gerçekleştirilmesini sabırla beklemekten başka umarımız yok. Ben burada, yalnızca, Ege'nin ilk halklarıyla ilgili eski Yunan geleneklerinin, bilgisizce kaleme alınmış duygusal yazılar ya da eskiçağlara değgin palavralar diye nitelendirilerek bir yana atılmaması gerektiği noktasında diretmek istiyorum. Bu ayrıntılar bir araya getirildiğinde, arkeoloji ve dilbilim araştırmalarının ortaya çıkardığı görünümle uygunluk gösteren tutarlı bir resim oluşmaktadır.
Tarih Öncesi Ege , 2007
Prof.George Thomson (1903-1987)
Studies in Ancient Greek Society - The Prehistoric Aegean,1949
.....
Virgil (Aeneid, VIII, V. 62-63), writes:
"It is said that the first dwellers of our Italy were the Pelasgians" .
From the ancient authors we have learned that before the arrival of the Greeks, those territories were known as Pelasgia, the several sources inform to us moreover, than the Greeks learned from the Pelasgians not only the art of the working of the metals, of the construction of walls, but they learned, improving it, their way of writing and made their divinity their own.
PELSGLAR :İtalya,Yunanistan ve Ege coğrafyasının bilinen ilk sakinleri...Grekler metal ve taş işçiliğini,yazıyı Pelasglardan öğrenmiş, Pelasg mitolojisini de alıp Grek mitolojisi yapmışlardır.
Yukarıdaki kelimelerden başka Ön-Grekçedeki TALAS(deniz,dalga,talay); KALLAS(Keleş,gelin,güzel), KIMIZ kelimeleri de PELASG dilinden Grekçeye geçmiştir.
M.Ünal Mutlu
....
Herodot'un Kreston'daki Pelasglarla Çanakkale'dekilerin, yani ayrı ayrı coğrafi bölgelerde oturan bu iki grubun aynı dili konuştuklarını söylemesidir.
Tarihçi üçüncü bir grup olarak Atinalı Pelasglardan söz eder, ki bunlar soy bakımından Pelasg oldukları halde, Yunanlılarla komşuluk dolayısıyla, yunanca konuşmaya başlamışlardır. Şu halde, bu grubu oluşturan Pelsag'lar, Roma hakimiyeti altına girdikten sonra Lâtin dilini kabul etmiş, Daçya'lılar, yani Romanyalılar gibi veya Türk soyundan olup, adları da bir Türk adı olmasına rağmen, ortodoks olduktan sonra slavca konuşmaya başlayan Bulgarlar gibi idiler.
Pelasgların dini hakkında Herodot şunları söyler: "Eski zamanlarda Pelasglar kurban kesme törenlerinde dua ederler... fakat bu tanrılara ad veya lâkap vermezlerdi.
Pelasgların sadece din alanında değil, mimari alanında da Yunanlılara hocalık ve öncülük ettiği anlaşılıyor. Herodot eserinin VI ncı bölümünde Atina'lıların Akropol'ün etrafını duvalrlarla çevirmeye karar verince, bunun için Pelasglara baş vurmuş olduklarını tarihçi Hekateos'u kaynak göstererek söyler. Pelasglar da öyle bir sağlam duvar yaptılar ki, bunun bir parçası "pelarjik duvar" adı ile bugün, 20 nci yüzyılın sonunda bile yerinde durmakta ve turistler tarafından görülebilmektedir.
Herodot'a göre Yunanlılar büyük millet haline gelmiş olmayı da Pelasglara borçludurlar. Tarihçi Yunan miletinin aslında "zayıf bir millet" olduğunu, ancak barbar milletler ve bilhassa Pelaglarla karıştıktan sonra büyük millet haline geldiğini söyler.
Herodot'tan sonraki tarihçilerin eserlerinde dikkati çeken nokta bunların açıkça ve zımnen Pelasglarla Etrüskleri aynı millet saymaları ve isim değişikliklerine göçlerin sebep olduğunu söylemeleridir.
PELASGLAR
Adile Ayda
link
"Birçok kez gerek Avrupa gerekse Asya Yunanistan'ında görülen Larisa adı bu yok olmuş dillere ait gibi gözükmekte ve kale surlarla çevrilmiş kent anlamına gelmektedir. Biz bu ilkel topluluklara PELASG adını veriyoruz.
Çünkü bu ad eskiler tarafından Helenlerden önce bulunan ve HELENCE OLMAYAN dili konuşanlara verilmiştir. Fakat PELASGLARIN gerçekten kim olduklarını bulmaktan vazgeçiyoruz. (...)"
İnsanlığın Evrimi Kollektif Sentez : Yunan Halkının Oluşumu
Henri Berr
link
"Truvalılarda “Tenkri’ler” boy ismine rastlanıyor.(11) Truva’da ilk tabakalardaki halkın Türklerle akraba (Pelaj’lar - Pelasg) tahmin ediliyor. Doğrudan doğruya Pelajlarda da “Turxum” şeklinde bir isme rastlıyoruz.(12)"
Prof.Dr.Reha Oğuz TÜRKKAN
KAYNAK : TÜRKLER - CİLT 1
link
______________
ek:
Balkans is geographical name , and it means wooded mountain chain....link
Etymology is Turkish......there is no such thing of proto-Balkan or Balkan ethnics.....link
Balkaґny
Near etymology: - mountain range in south-eastern Europe, antique. AЌmoj, Lat. Haemus, Wed-Greek. ZugTj, Bulg. Staґra Planinaґ; see Tomasek, Zschr. f. Јsterr. Gymn., 1877, page 675.
Balkan one. "Balkan Mountains,"
2. "Big, tall mountain range, covered by forests," with the same name Chagat. Balkan "mountain range" in combination BЈjμk V., Kμ ‰ μk V. - the names of the two mountains in the Turkmen desert (Kunosh 21; Marquart, Kumanen Erѓn-187 and "ѓhr, 58, 214).
link is in russian language
ilgili
