fig 1-2-3
Bronze plaque with zoomorphic images. After: Treasures 1998, p. 68, Fig.62).
Figs. 2 & 3, details of upper and lower parts of bronze plaque in Fig. 1
Geyik Taşlarındaki Bazı Resimlerin Yorumlanması Üzerine
Sergei S. Miniaev
Geyik taşları, Tunç Çağı ve İskit dönemlerine ait Avrasya bozkırlarındaki anıtlar arasında belirli bir türdür. Bunlar, bazen antropomorfik, ancak çoğunlukla zoomorfik tasvirlere sahip, farklı boyutlarda taş stellerdir. Bunlar arasında, uzun, dallı boynuzlu, dörtnala koşan geyiklerin stilize figürleri baskındır. Bu tür anıtlar, tarihlerini ve bulundukları toprakların kapsamını belirleyen birçok bilim insanı tarafından sıklıkla incelenmişlerdir (Volkov 1981; Chlenova 1984; Khudiakov 1987; Savinov 1994; Varenov 1998). Tüm uzmanlar, geyik taşlarını savaşçıların sembolik temsilleri, üzerlerindeki tasvirleri ise savaşçıların kıyafetlerindeki dövmeler veya deri aplikeler olarak yorumlamışlardır. Hem müze koleksiyonlarından hem de son yıllardaki kazılardan elde edilen bir dizi bronz objenin analizi, bu tür tasvirlerin yorumlanması için başka bir seçenek daha önermektedir.
Öncelikle özel bir koleksiyondan alınmış bir bronz plakaya bakalım (Resim 1). Bu plakanın keşfedilme koşulları bilinmemektedir, ancak tasvirlerin tarzı onu İskit-Sibirya kültürleriyle ilişkilendirmektedir. Şekli yaklaşık olarak yamuk şeklindedir, 31,5 x 8,5 cm boyutlarındadır ve yaklaşık 0,5 cm kalınlığındadır; alt kenarı yuvarlak, üst ve daha geniş kenarı ise kabaca üçgen şeklindedir.
Plakanın ön yüzünde birkaç süsleme bölgesi bulunur: bunlardan üçü geometrik kompozisyonlara, ikisi ise zoomorfik konulara sahiptir. Geometrik kompozisyonlar, üç sırası plakanın ortasında, bir sırası alt ve üst kenarlarda olmak üzere volütlerden oluşur. Plakanın üst kısmındaki zoomorfik nesne, iki geyik ve iki öküz figürü içerir; bu çiftler, simetrik olarak yan yana (sırt sırta) dizilmiştir (Şekil 2). Plakanın alt kısmında (Şekil 3) iki sıra halinde (ancak neredeyse tam simetri içinde) yırtıcı hayvan sahneleri yer alır: her sırada bir kedi yırtıcı hayvan bulunur ve bunun altında bir toynaklı hayvanın (at veya kulan) başı tasvir edilmiştir. Kedinin arkasında bir sıra halinde uzun gagalı üç yırtıcı hayvan bulunur. Plakanın uzun kenarları boyunca ve alt kenarı boyunca, birbirinden yaklaşık eşit uzaklıkta, her biri 3-4 cm çapında 37 delik bulunur.
Bu deliklerin varlığı, katalog açıklamasının yazarlarını, plakanın deriye tutturulmuş bir at koşum takımı süsü (muhtemelen bir alınlık) olduğuna karar vermeye yöneltmiştir (Treasures 1998, s. 68). Ancak, bu amaç bu kadar çok delik gerektirmezdi. Dolayısıyla, söz konusu plaka için farklı bir işlev önermek mümkündür. Savunma amaçlı bir silahın parçası olabilir ve ayrı bir kol plakası olarak hizmet etmiş veya (deri kayışlar veya kirişler yardımıyla) benzer bir veya daha fazla plakayla birleştirilerek koruyucu bir giysi oluşturmuş olabilir. Söz konusu plakadaki geyik ve diğer hayvan tasvirlerinin, geyik taşlarındaki tasvirlerle benzerliği oldukça açıktır (Şekil 4). Dolayısıyla, bu taş savaşçı heykellerine oyulmuş tasvirlerin, yalnızca kıyafetlerdeki dövmeleri veya deri aplikeleri değil, aynı zamanda bronz zırhlardaki zoomorfik kompozisyonları da taklit ettiği öne sürülebilir.
İskit döneminde Avrasya bozkırlarındaki halkların bu tür bronz zırhları kullandığı iyi bilinmektedir. Arkeolojik anıtlarda, bu zırhların parçaları esas olarak üretim ve kullanım gelenekleri Tunç Çağı'na kadar uzanan bronz miğferlerle temsil edilmektedir (Komissarov 1987; Varenov 1989). Bozkır kuşağının doğu kesiminde uzun süre İskit dönemine ait bu tür miğferler yalnızca tesadüfi buluntularla biliniyordu ve yağmalanmış mezarlarda tek tek buluntular da mevcuttu (Erdenebaatar ve Khudiakov 2000; Khudiakov ve Erdene-Ochir 2010; Varenov 1994; bozkır kuşağının doğu bölgesindeki buluntular için bkz. Kang 2009). Son yıllarda Çin'in kuzeydoğusunda yapılan kazılar, yalnızca silah koleksiyonunu doldurmakla kalmamış, aynı zamanda ilk kez yerinde zırh parçalarının buluntularını da kaydetmiştir.
Özellikle, 1985 yılında İç Moğolistan, Ningcheng İlçesi'ndeki Xiaoheishigou bölgesinde kazılan 2 numaralı mezarda (85 NDKhA I M2) durum böyledir (Resim 5). Bir önceki yüzyılın sonlarında yapılan kazılarda, kültürel katmanlara ve konut yapılarına oyulmuş birkaç düzine mezar bulunmuştur. Ayrıca, çeşitli tahrip edilmiş mezarlardan kaynaklandığı anlaşılan temsili bir bronz eser koleksiyonu da oluşturulmuştur. Çalışmanın yapıldığı yıla denk gelen bu koleksiyonlara (belirli bir mezarın mezar envanterini oluşturmayan) geçici olarak "mezar 8501", "mezar 9601" vb. isimler verilmiştir (Xiaoheishigou 2009).
Toplam altı bronz miğfer, beşi kompleksin dışında, biri ise 85 NDXA I M2 numaralı mezarda olmak üzere alanda bulunmuştur. Bu gömü, dikey duvarları olan sığ bir çukurda ahşap bir tabuttaydı. Erkek bedeni sağ tarafına yatırılmış, başı güneydoğuya dönük ve uzuvları uzatılmış halde yatıyordu; ancak ayak kemikleri eksikti. Ölen kişinin başında, tepesinde dikdörtgen bir halka bulunan bronz bir miğfer vardı. Envanterde bronz silahlar (mızraklar [Şekil 6.1,2], hançerler [6: 9–12, 14–16], sivrilen bıçaklı ve trapez dipli bir hançer baltası [6:3], dip kısmında topuz bulunan dikdörtgen şekilli yuvalı bir balta [6:7] ve iki bıçaklı ok uçları [6:17–23]), bıçaklar, bızlar, küçük bir içi boş balta [6:13], bronz halkalar [6:24, 27, 28], beş boncuk sırası gibi oluşturulmuş kemer süsleri [6:26, 29] ve iki çift hayvan başından şekillendirilmiş kare bir plaka [6:25] vardı.
Ölen kişinin başının üzerinde, üzerinde bir açıklık (muhtemelen küçük bir balta) [6:8] ve hayvan boynuzundan yapılmış bir çivi [6:5] bulunan kama biçimli bir taş obje vardı. Özellikle, ölen kişinin ön kolunun yakınında bulunan iki bronz levha ilgi çekiciydi [Res. 5, okla gösterilmiştir; 6:4,6; 7:1,2]. Boyutları yaklaşık olarak aynı olmasına rağmen, kazı raporunda (mezarın ölçüleri de dahil olmak üzere) bunların belirlenmesi kesin değildir: Mezar çiziminde (Xiaoheishigou 2009, Res. 237) ölçek, uzunluklarının yaklaşık 45 cm olduğunu gösterirken, envanteri tasvir eden resimde ölçek, levhaların yaklaşık 11 cm uzunluğunda olduğunu göstermektedir (Aynı eser, Res. 238).
Buluntuların açıklamasında, bir levhanın uzunluğu 22,1 cm, diğerinin ise 11,4 cm olarak belirlenmiştir (Aynı eser, s. 298). Açıklamada verilen mezarın boyutlarına (285 x 100 cm) bakılarak, diyagramdaki ölçek düzeltilmeli (1 m'den 0,5 m'ye) ve böylece plakaların muhtemel uzunluğu 22 cm olmalıdır. Plakalardan biri, uzun kenarları yuvarlatılmış düzensiz bir yamuk şeklindedir; diğerinin alt kısmı dikdörtgen şeklindedir ve üst kısmı yamuk şeklinde daralmaktadır. Plakaların kesiti üçgendir; arka yüzünde üst kısımda iki, alt kısımda ise bir halka bulunmaktadır.
Kazı raporunun yazarları, söz konusu nesneleri at alınlıkları olarak tanımlamaktadır; bu pek de haklı görünmemektedir: 85 NDXA I M2 mezar envanterinde at koşum takımı parçalarıyla ilişkilendirilebilecek hiçbir nesne bulunmamaktadır (diğer mezarlarda ise bu tür nesneler bulunmuştur). Plakaların ön kollar yakınındaki yerindeki konumu ve bunları sabitlemek için kullanılan halkalar göz önüne alındığında, bu plakaların kol plakası olarak kullanılmış olabileceği ve miğferle birlikte kullanıcıyı keskin silah darbelerinden korumak için kullanılmış olabileceği öne sürülebilir.
Şekli ve işlevi bakımından benzer olanlar, tesadüfi buluntular arasında yer alan ve alandan bilinen plakalardır (geçici numaraları "M8501" ve "M9601" olan eser koleksiyonu) (Şekil 7:3,4). Bunlardan birinin uzunluğu 24 cm, diğerinin uzunluğu ise 20 cm'dir. Plakaların üst kısmı, üst kenarı yuvarlatılmış bir yamuk (No. M8501) şeklindedir; alt kısmı ise içbükey, uzun kenarlı düzensiz bir yamuk şeklinde daralmaktadır. Plakaların ön yüzünde, üst kısmın ortasında iki çıkıntı bulunur; M8501 plakasının altında ayrıca küçük bir eşkenar dörtgen biçimli çıkıntı bulunmaktadır (muhtemelen, bu detaylar bir araya getirildiğinde bir maskeyi temsil etmektedir). Her iki plakanın arka yüzündeki kısa kenarlardan tutturma amaçlı küçük halkalar çıkmaktadır.
Açıkça 85 NDXA I M2 mezarı ve Xiaoheishigou sahasındaki diğer mezarların çoğu, İskit dünyasının Uzak Doğu uzantısının bir parçasıdır (Miniaev 1991). Bunu, hem İskit dönemine ait mezarlarda bulunan hem de geyik taşlarında tasvir edilen birçok nesnenin (hançerler, hançer başlı baltalar, baltalar, dizgin kılavuzları) bulunduğu mezar envanteri ve birçok eserdeki tasvirlerin "İskit-Sibirya" tarzında olması kanıtlamaktadır (Şekil 8).
Bu mezarların, bu alanın ait olduğu Yukarı Xiajiadan kültürüyle bağlantısı hâlâ tartışmalıdır. Tıpkı bu kültürün özelliklerini tanımlayan Xiajiadian'da olduğu gibi, Xiaoheishigou alanının katmanı ve onunla bağlantılı, envanteri olmayan yuvarlak çukurlardaki mezarlar, genellikle taş sandukalarda, daha az sıklıkla ahşap tabutlarda veya taş sandukaların içine yerleştirilmiş tabutlarda, envanteri olan İskit görünümündeki mezarlarla kesişmiştir. Dolayısıyla, "Yukarı Xiajiadian kültürü" olgusunun, terminolojik ve kronolojik karışıklığı önlemek için daha ayrıntılı bir analize ihtiyaç duyduğu açıktır (Miniaev 1985, s. 78; 1991, s. 173).
Aksine, gerçek "Üst Xiajiadian kültürü"nün (hem yerleşim yerleri hem de envanteri olmayan çukurlardaki gömüler), İskit envanterli sandık veya ahşap tabutlara gömülme kültürüyle bağlantısı olmayan ayrı bir kültürü temsil etmesi muhtemeldir. Üst Xiajiadian'ın günümüzde kabul gören kronolojisi - MÖ 1000-600 (Regional 2003), burada tartışılan gömülerin stratigrafisi ve Xiaoheishigou'daki "yerleştirilmiş" gömülerden elde edilen buluntuların çoğunun İç Asya'daki İskit kültürleriyle olan benzerlikleri göz önüne alındığında, bu tür gömülerin olası tarihi İlkbahar ve Sonbahar döneminin ikinci yarısı ile Savaşan Devletler döneminin başlangıcı, yaklaşık MÖ 7.-5. yüzyıllardır.
***
On the Interpretation of Certain Images on Deer Stones
Sergei S. Miniaev
Deer stones are one specific type among the monuments of the Eurasian steppes from the Bronze Age and Scythian periods. They are stone steles of varying dimensions, sometimes with anthropomorphic but primarily with zoomorphic representations, among which dominate stylized figures of of galloping deer with long branching horns. Such monuments have frequently been the subject of study by many scholars, who have established their date and the range of territory over which they are found (Volkov 1981; Chlenova 1984; Khudiakov 1987; Savinov 1994; Varenov 1998). All the specialists have interpreted deer stones as symbolic representations of warriors and the depictions on them as tattoos or leather appliqués on warriors’ clothing. Analysis of a number of bronze objects both from museum collections and from excavations of recent years suggests yet another variant for the interpretation of such representations.
Let us look first of all at a bronze plaque from a private collection (Fig. 1). The circumstances of the discovery of this plaque are unknown, but the style of the depictions connect it with Scytho-Siberian cultures. Its shape is approximately trapezoidal, it measures 31.5 x 8.5 cm, and is about 0.5 cm thick; its lower edge is rounded, while the upper and wider edge has roughly a triangular shape.
On the face side of the plaque are several ornamental zones: three of them have geometric compositions and two zoomorphic subjects. The geometric compositions consist of volutes, three rows of which are in the center of the plaque and one row each on the lower and upper edges. The zoomorphic subject in the upper part of the plaque contains two figures of deer and two figures of oxen, these pairs symmetrically arranged in addorsed (back-to-back) poses (Fig. 2). On the lower part of the plaque (Fig. 3) in two rows (but practically in direct symmetry) are scenes of predation: in each row is a feline predator, under which is depicted the head of an ungulate (a horse or kulan). Behind the feline in a row stand three raptors with long beaks. Along the long edges of the plaque and along the lower border, approximately equidistant from each other, are 37 holes, each with a diameter of 3–4 cm.
The presence of these holes led the authors of the catalog description to decide that the plaque was decoration for horse harness (probably they had in mind a browband) attached to leather (Treasures 1998, p. 68). However, that purpose would not have required such a large number of holes. So it is possible to propose a different function for the given plaque. It could be part of defensive armament and have served either as separate arm plates or (with the help of leather straps or sinews) have been combined with an analogous plaque or plaques to form a protective suit. The similarity of the depictions of the deer and other animals on the given plaque with those on the deer stones is quite obvious (Fig. 4). Therefore, one can propose that the depictions, carved on these stone statues of warriors, imitate not only tatooing or leather appliqués on clothes but as well zoomorphic compositions on bronze armor.
The use of such bronze armor by the peoples of the Eurasian steppes in Scythian times is well established. In archaeological monuments its parts are represented principally by bronze helmets whose traditions of manufacture and use date from the Bronze Age (Komissarov 1987; Varenov 1989). For a long time such helmets of the Scythian period in the eastern part of the steppe belt were known only from chance finds, and in individual instances were found in plundered graves (Erdenebaatar and Khudiakov 2000; Khudiakov and Erdene-Ochir 2010; Varenov 1994; for a collection of finds in the eastern region of the steppe belt see Kang 2009). Excavations of recent years in northeastern China not only have filled out the collection of armaments but for the first time possibly have recorded finds of armor parts in situ.
fig 4: The Ivolga deer stone. After: Okladnikov 1954.
Fig. 5. Plan and section of grave 85 NDXA I M2 at Xiaoheishigou. After: Xiaoheishigou 2009, Fig. 237
In particular, this is the case in grave No. 2 excavated in 1985 (85 NDKhA I M2) at the site of Xiaoheishigou in Ningcheng County, Inner Mongolia (Fig. 5). At the end of the previous century excavations of the site found several dozen burials, which had been cut into the cultural layers and domestic structures. Moreover, a representative collection of bronze artefacts was made, ones originating it seems in various destroyed burials. Corresponding to the year in which the work was carried out, these collections (which did not constitute the burial inventory of a specific tomb) were given the provisional names “grave 8501,” “grave 9601” etc. (Xiaoheishigou 2009).
In toto six bronze helmets were found at the site, five of them outside the complex and one in grave no. 85 NDXA I M2. That burial was in a wooden coffin in a shallow pit with vertical walls. The male body lay on its right side, head to the southeast with extended limbs, but the foot bones were missing. On the head of the deceased was a bronze helmet with a rectangular loop at the top. The inventory included bronze weapons (spears [Fig. 6.1,2], daggers [6: 9–12, 14–16], a dagger axe with tapering blade and trapezoidal butt [6:3], a socketed axe of rectangular shape with a knob on the butt [6:7], and two-bladed arrowheads [6:17–23]), knives, awls, a small hollow axe [6:13], bronze grommets [6:24, 27, 28], belt decorations formed like a row of five beads [6:26, 29], and a square plaque shaped from two pairs of animal heads [6:25].
Fig 6:Inventory of grave 85 NDXA I M2 at Xiaoheishigou. After: Xiaoheishigou 2009, Fig. 238.
Above the head of the deceased was a wedge-shaped stone object with an opening (possibly a small axe) [6:8] and a spike made from animal horn [6:5]. Of particular interest were two bronze plaques found in the vicinity of the forearm of the deceased [Figs. 5, indicated by arrow; 6:4,6; 7:1,2]. They have approximately the same size, whose determination (as also that of the measurements of the grave) in the excavation report is imprecise: on the drawing of the burial (Xiaoheishigou 2009, Fig. 237) the scale suggests that their length is about 45 cm, whereas in the figure depicting the inventory, the scale suggests the plaques have a length of about 11 cm (Ibid., Fig. 238).
The description of the finds assigns one plaque a length of 22.1 cm, the other 11.4 cm (Ibid., p. 298). Judging from the size of the grave given in the description (285 x 100 cm) the scale on the diagram should be corrected (from 1 m to 0.5 m) and thus the probable length of the plaques is 22 cm. One of the plaques has the shape of an irregular trapezoid with rounded long edges; the lower part of the other is in the shape of a rectangle with the upper part narrowing in the shape of a trapezoid. The cross-section of the plaques is triangular; on the reverse side are two loops in the upper part and one in the lower.
The authors of the excavation report describe the given objects as horse browbands, which hardly seems justified: in the inventory of burial 85 NDXA I M2 are no objects which can be connected with pieces of horse harness (whereas in other burials such are found). Taking into account the position of the plaques in situ in the vicinity of the forearms and the loops for securing them, one can suggest that such plaques could have been used as arm plates and, along with the helmet, served to defend the wearer from blows of sharp weapons.
Similar in shape and possibly analogous in function are the plaques known from the site that were among the chance finds (the collection of artefacts with the provisional numbers “M8501” and “M9601”) (Fig. 7:3,4). The length of one of them is 24 cm, the other 20 cm. The upper part of the plaques has the shape of a trapezoid, No. M8501 with rounded upper edge; the lower part narrows in the shape of an irregular trapezoid with concave longer sides. On the face side of the plaques in the center of the upper part are two projections; under them on plaque M8501 is also a small rhomboid-shaped projection (possibly, taken together these details represent a mask). Small loops for fastening project from the short sides on the reverse of both plaques.
Fig. 7. 1, 2.
Bronze plaques from grave 85 NDXA I M2 (depicted also in Fig. 6: 4, 6). 3. Bronze plaque from “grave M8501.” 4. Bronze plaque from “grave M9601”.
After: Xiaoheishigou 2009, Figs. 238; 330:2,10.
Clearly grave 85 NDXA I M2 and the majority of the other burials at the Xiaoheishigou site are part of the Far Eastern extension of the Scythian world (Miniaev 1991). Attesting to this is the inventory of the graves, where there are many objects both found in burials of the Scythian period and depicted on deer stones (daggers, dagger-headed axes, axes, rein guides), and the depictions on a number of the artefacts are in the “Scytho-Siberian” style (Fig. 8).
Fig. 8. Bronze objects collected at Xiaoheishigou from “grave M8061” and “grave M8501” respectively. After: Xiaoheishigou 2009.
The connection of these burials with the Upper Xiajiadan culture (to which this site is attributed) as yet remains controversial. Just as at Xiajiadian, which has defined the features of this culture, the stratum of the Xiaoheishigou site and the burials in round pits connected with it that have no inventory were cut through by burials with inventory of Scythian appearance, often in stone cists, less commonly in wooden coffins or coffins placed inside a stone cist. Thus it is clear that the phenomenon of the “culture the Upper Xiajiadian” is in need of more detailed analysis in order to avoid terminological and chronological confusion (Miniaev 1985, p. 78; 1991, p. 173).
Rather it is probable that the real “culture of the Upper Xiajiadian” (both settlements and burials in pits without inventory) represents a separate culture which is not connected with the culture of burials in cists or wooden coffins with Scythian inventory. Taking into account the currently accepted chronology of the Upper Xiajiadian — 1000–600 BCE (Regional 2003), the stratigraphy of the burials discussed here, and analogies of the majority of finds from the “inserted” burials at Xiaoheishigou to Scythian cultures of Inner Asia, the probable date of such burials is the second half of the Spring and Autumn period to beginning of the Warring States period, approximately the 7th–5th centuries BCE.
Sergei Miniaev -pdf
The Silk Road Vol 11 - 2013
is a senior scholar at the Institute of the History of Material Culture in the Russian Academy of Sciences, St. Petersburg. He is one of the leading specialists on the archaeology of the Xiongnu, having directed major excavations in Transbaikalia.
Note: This article previously appeared in Russian as “K interpretatsii nekotorykh izobrazhenii na olennykh kamniakh,” in: Kul’tury stepnoi Evrazii i ikh vzaimodeistvie s drevnimi tsivilizatsiiami: Materialy mezhdunarodnoi nauchnoi konferentsii, posviashchennoi 110-letiiu so dnia rozhdeniia vydaiushchegosia rossiiskogo arkheologa Mikhaila Petrovicha Griaznova, Kn. 1 (SPb.: IIMK RAN; Periferiia, 2012), pp. 262–67.
and
Example Pazyryk burial - burial mound excavated
Turkish woman Ak-Alakha (Siberian Ice Maiden).
1990 to 1995 Southern Altai detachment of the North-Asian complex expedition of the Siberian Branch of the Russian Academy of Sciences conducted research on a high plateau Ukok, located in the border zone with China, Mongolia and Kazakhstan. During excavations in one of the mounds burial Ak-Alakha was found unique burial Turkish woman.... As in other Pazyryk graves in the northern part of the burial pit at the bottom it was laid six horses killed by a blow combat coinage in the parietal part of the skull. They lay in two tiers in a narrow (about 65 cm) space between the wall and the wall of the pit log. Preserved wool, braided tails, wooden jewelry harness, parts of saddles and felt cover.... Open to Ukok burial belongs to the free and noble Turkish woman. Pazyryk mounds almost never single, and ancestral burial grounds make up, but the mound, which was buried a young woman stood alone. Only much later, not earlier than VII century BC. e., near the Turkish soldier was buried. Even if we assume that the woman was the head of the family, her mound was to be the beginning or the center of the family chain. It can be assumed that a single burial of a young woman Pazyryk indicates celibacy peculiar shaman and other holders of secret knowledge. Celibacy emphasizes their independence and exclusivity.
On the left shoulder shows a fantastic animal in the animal style: a deer with the beak of a griffin, deer and ibex horns. Horn are decorated with stylized heads of griffins; a similar tip is placed on the back of the animal, which is shown with "Twisted" body. Later in the same pose depicted a sheep with his head thrown back; at his feet - serried jaws of a spotted leopard with a long curly tail. Under the leopard is a fantastic beast, the image of the head of which has not been preserved; his claws, a long striped tail tiger trunk lying deer and grow back from the head of a griffin. On his wrist is clearly visible deer head with large branched antlers. Almost all of these are real and fantastic animals are already known from the drawings on the body of a man from the Second Pazyryk mound. According to the authoritative opinion of Lotman, in the unwritten culture, "focused not on the multiplication of the number of texts, and on repeated their reproduction, the role of written characters perform mnemonic", which include samples and Pazyryk tattoos. With recurring images of real and fantastic animals the human body applied a kind of "text", a sacred record important information.
Tattoos in archaic and traditional societies involved, usually women. In addition, since ancient times traced another trend - tattooed women themselves often become.
The lives of many archaic societies tattoo occupied a significant place and was quite common, most often associated with the rite of initiation (and boys and girls). But note that the seven mummies found in the rich "frozen" graves, the tattoo was present at only two - a man and a woman. So, not all noble Pazyryk were indelible pictures on the body. But quite unexpectedly, the tattoo was found on the VI Molodin Ukok on ordinary warrior mummies Pazyryks. It was a picture of a fantastic animal figures - deer with gryphon's beak, as if thrown over the right shoulder to the chest and back.
That could mean tattooed Pazyryk society? Probably the same as in all traditional or ancient cultures. First of all, it could indicate the place occupied in society a specific person. These indelible marks can be distinguished warriors, priests, tribal chiefs, heads of other categories of the population. The point is in the "text": the kinds of real and imaginary animals, their number, the location of the drawings on the body. Tattooed woman's hand with Ukoka - a sign of her social status, but, unfortunately, does not answer the question of which one. According to archaeological materials difficult to identify the burial of the clergy, the priests. There is some evidence to suggest that the young woman buried tribesmen with such a pronounced respect, different kind of a special gift. This is not necessarily to be considered its shaman or priestess. In the ritual practice of the Sayano-Altai is known, for example, at least 30 names of various specialists - holders of secret knowledge that have always existed along with the shaman as his necessary background. The young woman could be a healer, storyteller, fortune teller. But it is unlikely we will ever know about it ...
Altai.go
Scythian/Saka/Massagetae/Parthian are the ancestors of today Turks, all over the World
