crusaders etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
crusaders etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

25 Mayıs 2024 Cumartesi

Crusader Franks and Armenians

 ‘During the period of the Crusades, between 1098-1144, in the Crusader state in Urfa, the Frankish rulers’ policy of persecution against the Armenians, who constituted the local Christian population, led the Armenians to come to an agreement with the Turks.’

Prof. Dr. Işın Demirkent

In a Western engraving representing the massacres perpetrated by the Franks throughout the Middle East, the locals with their eyes gouged out and the Crusader soldiers putting them in chains.


The period known as the Crusades, which covers the years between 1096-1291, is the period in which the Westerners took control, albeit partially, in the Middle East, Palestine, Syria and Southeastern Anatolia and settled in these lands. During this period, which lasted approximately two centuries, Westerners established various states in the Middle East. The first of these was founded in Urfa by Baudouin de Boulogne, a French noble.


Baudouin Count of Boulogne was inherited by Eustache's eponymous son. The second son Godefroi, inherited the estates of his mother Ida and took the title of ‘Duke of Lower Lorraine’. The youngest son, Baudouin, inherited nothing!


However, Pope Urbanus II's call for a crusade to the Middle East, to the ‘Holy Land’, affected him deeply. He was a poor man in his own country, but in the East he could establish himself as an independent ruler and acquire property and wealth. Baudouin travelled to the East with the army of his brother Godefroi. 


The Eastern Roman Emperor Alexios I Komnenos, who received the Crusader chieftains at his palace in Istanbul and met with them, first asked them to fight against the Turks and take back the lands belonging to Eastern Rome from their hands. In return, he would provide the Crusaders with food aid along the way and give them a Eastern Roman troop. After this agreement, the Crusaders crossed to the Anatolian side and the first thing they did was to lay siege to the city of Nicaea, the capital of the Seljuk State of Turkiye.


During this siege, Badouin met an Armenian who had escaped from a Eastern Rome dungeon. This Armenian, named Bagrat, was reportedly the brother of "Vasil the Thief", who ruled the cities of Keysun and Raban in South-eastern Anatolia. Bagrat made Baudouin interested in the Armenian issue. He wanted him to come to Urfa with a military force and restore independence to the Armenians who were under Eastern Roman or Turkish oppression. Bagrat's ideas seemed attractive to Baudouin. 


Baudouin, who left the Crusader army in Marash and marched towards Urfa with a force of 700 men and Bagrat, captured Tell-Bashir and Ravendan fortresses held by the Turks, west of the Euphrates, before reaching Urfa. Since he did not have enough Crusader Frankish soldiers with him, he gave the administration of the fortresses to Armenians. Then he continued on his way and reached Urfa on 6 February 1098.


Baudouin was greeted by the Christian inhabitants of Urfa with an endless show of joy... The knights' feet and the fringes of their robes were kissed and they were presented with precious gifts. The city's ruler, the Armenian Thoros, also received Baudouin favourably, believing that he had come to Urfa's aid with a very strong force. Thoros had already obtained this position in 1094.


Urfa, which belonged to Eastern Rome, was conquered by Bozan, the commander of the Great Seljuk Sultan Melikşah, in 1087 and brought to the Turkish world. However, after the death of the sultan in 1092, his brother Tutuş seized the city. He had appointed Armenian Thoros, a member of the Eastern Roman Orthodox Church, as the head of the Christian population in the city, which he placed under the administration of Turkish lords (beys) . However, Thoros gradually overthrew the Turkish governors in Urfa and eliminated them for various reasons, thus gaining full control of Urfa.


However, after the death of Sultan Malik Shah, the power struggle between his sons and brothers in the Seljuk world gradually slowed down, and with the accession of Malik Shah's son Berkyaruk to the throne, unity was re-established among the Turks and the Turks embarked on new conquests...


Thoros was in a very difficult situation. Apart from him, a few other Armenian chieftains were trying to hold on to some cities as governors of Eastern Rome. But it was obvious that these cities would eventually fall to the Turks. That is why Thoros must have welcomed the arrival of Baudouin...


However, Baudouin was not satisfied with Thoros' assurance that he would be given much gold, silver, valuables and horses if he agreed to defend the city and its neighbourhood against Turkish attacks and oppression. He stated that he would not serve as a paid soldier and that he wanted to have a say in the administration of the city, otherwise he threatened Thoros to leave Urfa and return to the main Crusader army that was besieging Antioch at that time. In this situation, Thoros reluctantly accepted Baudouin's conditions at the insistence of the city's elders, recognised him as his adopted son and made him a partner in the administration of the city...


The first thing Baudouin did was to organise an expedition against Balduk, the lord of Samsat, who had been the most oppressive in Urfa and had destroyed the land around Urfa with his plundering raids. The expedition, in which the Frankish knights and all the Armenian forces of Urfa, both mounted and on foot, participated, ended in defeat at the hands of the Turks of Samsat, who, despite being outnumbered, dispersed and fled back to Urfa.


According to the Armenian historian Mateos, who was an eyewitness to the events, the conspiracy that deposed Thoros and brought Baudouin to power was initiated by ‘some deceitful and treacherous men’ and the people of the city revolted and Thoros was trapped in the castle. Although Baudouin had promised to help Thoros, who had asked him to save him, he did the opposite and left him in the hands of the rebels and watched him be murdered.


It is noteworthy that the Crusaders, in the first phase of their struggle to liberate their fellow Christians in the East from the domination of the Muslims, did not render such assistance, but on the contrary, established their first domination in the East by killing a fellow Christian!


The Armenians of Urfa, without taking stock of what had happened, saw Baudouin as their saviour and a day later, on 10 March 1098, they proclaimed him ruler of the city with great enthusiasm.


Baudouin's policy towards the Armenians quickly changed as the Frankish force at his disposal increased. He began to remove the Armenians, whom he had initially been forced to leave in high positions in the administration due to the scarcity of his own men, from these positions. He preferred the advice of the Franks to that of the local gentry, consulted them in all the affairs of the country and no longer gave importance to the opinions of the local nobles...


This change in his behaviour led the Armenians to prepare an assassination plot against the Crusader count, for the Armenians had developed a fierce anger against Baudouin and his men and were convinced that the foreigners would destroy them completely. They regretted very much that they had made Baudouin the ruler of the city....


The Armenians began to think of ways in which they could kill Baudouin or expel him from the city, and they often discussed these matters in secret meetings. However, one of them, Enzhu, informed Baudouin about the assassination plot: He told Baudouin that these people were in contact with the Turks and that the city might be subjected to a cunning Turkish raid one night and that he should take precautions for this. Alarmed, Baudouin had the assassins captured and imprisoned; he had the ringleaders' eyes put out. Those who knew about the assassination had their noses, hands and feet cut off; they were expelled from the city. Taphnuz, horrified by the cruel behaviour of his son-in-law Baudouin, fled Urfa, for he had not yet paid him the full amount of money he had promised for his daughter's dowry.... At the end of 1100, after the death of his brother, the Armenians were completely submissive to Baudouin until he was elected king of Jerusalem and left Urfa. 


After Baudouin de Boulogne, the count of Urfa was taken over by Baudouin du Bourg, the son of his aunt. The new lord of Urfa was initially on good terms with the local Christians. However, when he and his cousin Joscelin de Courtenay were captured by the Turks at the Battle of Harran on 7 May 1104, the city fell into the hands of the Antioch Crusaders and was ruled by Richard de Salerne during Baudouin du Bourg's four-year captivity. 


It was during these four years that the people of Urfa suffered the most. Because Richard, who was going to lose his dominion here anyway with the liberation and return of Baudouin, collected a lot of money from the people by blackmail and treated the people very harshly and harshly. His intention was to seize as much money, goods and wealth as possible from Urfa and its neighbourhood...


Baudouin du Bourg and his cousin Joscelin de Courtenay returned to Urfa in 1108, freed from captivity, and resumed the administration of the countdom. Before their arrival, however, they learnt that the Armenians had been plotting something secret; supposedly, the Armenians wanted to seize control of the city, believing that there had been a conflict between the freed Baudouin and Tankred, the ruler of Antioch, over the control of Urfa and that Baudouin had died in the struggle!


Baudouin was enraged by these intrigues and he persecuted the Armenians and committed great atrocities. He had the eyes of many Armenians gouged out and many were tortured...


During the struggle of Mawdud, the governor of Mosul, against the Crusaders, the Armenians resorted to a new conspiracy during his third campaign against Urfa in 1112. According to local sources, some Armenians agreed with Mawdud to surrender the city to him, but Joscelin de Courtenay, the seigneur of Tell-Bashir, who was aware of what was going on, secretly travelled to Urfa, warned the Frankish garrison and fought against the Turks who were about to enter the city with the guards and thus prevented this move. According to the same sources, this event was followed by a new and violent persecution of the Armenians.


As a result of Mawdud's successive expeditions to the Urfa region, the land east of the Euphrates became impoverished and the inhabitants migrated to lands west of the river. Count Baudouin du Bourg, in turn, tried to take back the western region from his cousin Joscelin, to whom he had been entrusted with its administration, and to spend more time in Tell-Bashir instead of Urfa and to benefit from its prosperity. In the meantime, it appears that the Armenians of Urfa were engaged in a new conspiracy.


In May 1113, when Mawdud arrived in Harran during his new campaign against the Crusaders, he received a message from the Armenians that they wanted to surrender Urfa to him. However, this initiative of the Armenians also reached Count Baudouin, who was in Tell-Bashir at the time.


Our local source, Mateos of Urfa, describes the following course of events in the following words: 


‘The Count sent Paganus, his commander in Seruc, to deport the Armenians from Urfa. On Sunday, 11 May 1113, Paganus drove all the inhabitants out of the city; in the meantime, many painful events took place. The people went to Samsat and Urfa was completely deserted; ‘This city, which first welcomed the Franks, who came like beggars, with a cross and gathered them in its bosom, now sat alone like a widowed woman. In return for the favours this city had done them, the Franks subjected it to the worst treatment and inflicted this evil on Christianity.’


The attitude of the Franks towards the Armenians for their own interests did not end with this expulsion. Having lost the eastern territories of his countdom, Count Baudouin turned his attention to the neighbouring regions to the west and north of Urfa, which were still under the control of Armenian chieftains, in order to compensate for the loss he had suffered. In the meantime, the deaths of his rival, the crusader ruler of Antioch, Tankred, and the most powerful Armenian chieftain in the region, Vasil the Thief, made his task easier.


Upon the death of Vasil the Thief, the chieftain of Keysün and Raban, his wife, who took over the administration on behalf of his son Diga Vasil, immediately appealed to Aksungur al-Porsuki, the governor of Mosul after the death of Mawdud, due to the growing hatred against the Franks among the Armenians, and promised him obedience. Although Baudouin tried to prevent this situation, he was not successful. However, a dispute between the Artuqid lord and Aksungur caused Aksungur to withdraw from the region and return to Mosul. The withdrawal of the Turkish forces favoured the Franks. Baudouin immediately seized Vasil the Thief's land and castles, as well as other Armenian cities such as Birecik and Gerger, and annexed them to his counties.


Plague outbreak in Antioch

After the fall of Antioch to the Crusaders on 3 June 1098 as a result of a trick, many knights and soldiers fleeing from the terrible plague epidemic that broke out in the city came to Urfa to Baudouin, which further increased Baudouin's power. According to a famous Crusader historian, Baudouin took them all into his service and gave them precious gifts. The historian goes on to say that the whole city of Urfa was full of Franks and it was very difficult to settle them, but Baudouin made great use of this auxiliary force and thus succeeded in taking the whole neighbourhood under his control. Baudouin encouraged the Crusader knights to marry rich local Christian girls in order to bind them to him and the counties he had founded.


Baudouin's Marriage

In the first months of his rule, Baudouin sought to consolidate his power in the city. He endeavoured to be prepared against the governor of Mosul, Kürboğa, who was on his way to liberate Antioch, which was besieged by the Crusader army. In fact, Kürboğa besieged Urfa on his way for three weeks in order not to leave any enemy forces behind. But during this time, he could not break through the city walls and he lifted the siege and marched to Antioch. After Baudouin escaped from such a danger, he attacked and captured the Turkish cities of Samsat and Seruc around Urfa. These successes brought him fame. After this, Baudouin married an Armenian girl who would bring him a great income. Her father, Taphnuz, was an Armenian chieftain who owned many castles and fortified positions in the mountains, and he appointed Baudouin as the sole heir to all his property. In return, he wanted Baudouin to defend the country against the Turks, for which he would pay him extra money. Thus, Baudouin strengthened his position in Urfa by relying on the Armenians.


Prof.Dr.Işın Demirkent

Popular History, Issue 56, April 2005.

Türkçesi



9 Mart 2017 Perşembe

Haçlı Frankların Ermenilere yaptığı işkenceler



"Haçlı Seferleri döneminde, 1098-1144 yılları arasında Urfa'daki Haçlı devletinde, Frank hakimlerin yerli Hıristiyan halkı oluşturan Ermeniler üzerinde uyguladıkları tedhiş politikası, Ermenileri Türklerle anlaşmaya yöneltiyordu."
Prof.Işın Demirkent

Batı kaynaklı bir gravürde, Urfa kontu Baudouin de Boulogne'un şehir halkını huzuruna kabul edişi.


Haçlı Seferleri diye bilinen ve 1096-1291 yılları arasını kapsayan dönem, Batılıların Ortadoğu'da, Filistin, Suriye ve Güneydoğu Anadolu'da, hakimiyeti kısmen de olsa ele geçirip bu topraklara yerleştikleri devirdir. Yaklaşık iki yüzyıl süren bu devirde, Batılılar Ortadoğu'da çeşitli devletler kurmuşlardır. Bunların ilki, bir Fransız asili olan Baudouin de Boulogne tarafından Urfa'da kurulmuştur.

Baudouin Boulogne kontu Eustache'ın kendi adını taşıyan oğluna miras kalmıştı. İkinci oğlu Godefroi ise, annesi Ida'dan gelen malların varisi olmuş ve "Aşağı Lorraine Dükü" sıfatını alarak bu bölgenin idaresini üstlenmişti. En küçük oğul Baudouin'e de hiçbir şey kalmamıştı!..

Ancak Papa II.Urbanus'un Ortadoğu'ya, "Kutsal topraklara" yapılacak bir Haçlı seferine çağrısı, onu derinden etkiledi. Ülkesinde zavallı biriydi, fakat Doğu'da kendisine bağımsız bir hakimiyet kurabilir; mal, mülk ve servet sahibi olabilirdi. Baudouin, Doğu'ya ağabeyi Godefroi'nın ordusuyla birlikte geldi. 

Haçlı reislerini İstanbul'da sarayında kabul edip onlarla görüşen Bizans imparatoru I.Aleksios Komnenos, önce Türklere karşı savaşmalarını ve onların elinden Bizans'a ait olan toprakları geri almalarını istedi. Buna karşılık kendisi de, Haçlılara yol boyunca yiyecek yardımı yapacak ve yanlarına bir Bizans birliği verecekti. Bu anlaşmadan sonra Haçlılar Anadolu yakasına geçtiler ve ilk iş olarak, Türkiye Selçuklu Devleti'nin başkenti İznik şehrini kuşattılar. 

Bu kuşatma sırasında Badouin, Bizans zindanından kaçmış olan bir Ermeni ile tanıştı. Bagrat adındaki bu Ermeni denildiğine göre Güneydoğu anadolu'daki Keysun ve Raban şehirlerinin idaresini elinde tutan 'Hırsız Vasil'in kardeşiydi. Bagrat, Baudouin'in Ermeni meselesine ilgi duymasını sağladı. Onun askeri bir kuvvetle Urfa'ya gelmesini, Bizans veya Türklerin baskısı altında bulunan Ermenilere bağımsızlıklarını kazandırmasını istemekteydi. Bagrat'ın fikirleri Baudouin'e çekici göründü.

Haçlı ordusundan Maraş'ta ayrılarak, 700 kişilik bir kuvvet ve Bagrat ile birlikte Urfa'ya doğru ilerleyen Baudouin, Urfa'ya gelmede önce, Fırat'ın batısında Türklerin elinde bulunan Tell-Başir ve Ravendan kalelerini zapt etti. Yanında yeterli sayıda Haçlı Frank askeri bulunmadığından da, kalelerin idaresini Ermenilere verdi. Sonra yoluna devam edip, 6 Şubat 1098'de Urfa'ya ulaştı...

Baudouin de Boulogne Urfa'ya girerken - ressam J. Robert Fleury-1840

Baudouin, Urfa'nın Hıristiyan halkı tarafından sonsuz sevinç gösterisiyle karşılandı... Şövalyelerin ayakları ve elbiselerinin saçakları öpülüyor ve kendilerine kıymetli hediyeler sunuluyordu. Şehrin idarecisi Ermeni Thoros da, Baudouin'i oldukça güçlü bir birlikle Urfa'nın yardımına geldiği düşüncesiyle, iyi kabul etmişti. Thoros da zaten daha 1094'te bu mevkii elde etmişti.

Bizans's ait Urfa, Büyük Selçuklu Sultanı Melikşah'ın kumandanı Bozan tarafından 1087'de zapt edilerek Türk dünyasına kazandırılmıştı. Fakat sultanın 1092'deki ölümünden sonra, kardeşi Tutuş şehre el koymuştu. Türk beylerinin idaresine verdiği şehirde, Hıristiyan halkın başına da Bizans Ortodoks kilisesine mensup Ermeni Thoros'u tayin etmişti. Ama Thoros zaman içinde Urfa'daki Türk valilerinin hükmünden çıkarak ve onları çeşitli nedenlerle ortadan kaldırmak suretiyle, Urfa'nın tüm idaresine sahip olmuştu.

Ne var ki, Sultan Melikşah'ın ölümünden sonra Selçuklu dünyasında oğulları ve kardeşleri arasında çıkan iktidar kavgası zamanla yavaşlamış, Melikşah'ın oğlu Berkyaruk'un tahta çıkmasıyla Türkler arasında yeniden birlik kurulmuş ve Türkler yeni fetihlere girişmişlerdi...

Thoros çok zor durumdaydı. Kendisinden başka, Bizans'ın valisi sıfatıyla birkaç Ermeni reisi daha, bazı şehirlerde tutunmaya çalışıyordu. Fakat eninde sonunda, bu şehirlerin de Türklerin eline geçeceği belliydi. İşte, Bu yüzden Thoros, Baudouin'in gelişini memnuniyetle karşılamış olmalıdır...

Ancak Baudouin, Thoros'un şehri ve civarını Türklerin taarruz ve baskılarına karşı korumaya razı olduğu taktirde, kendisine pek çok altın, gümüş, değerli eşya, at vesilah verileceğini söylemesini yeterli bulmamıştı. Kendisinin ücretli bir asker gibi hizmet etmeyeceğini ve şehrin idaresinde söz sahibi olmak istediğini belirtmiş, aksi takdirde Thoros'u, Urfa'dan ayrılıp o sırada Antakya'yı kuşatmakta olan ana Haçlı ordusunun yanına geri dönmekle tehdit etmişti. Bu durumda Thoros şehrin ileri gelenlerinin de ısrarıyla, istemeye istemeye Baudouin'in şartlarını kabul etmiş, onu manevi oğlu ilan ederek şehrin idaresine ortak etmişti...

Baudouin ilk iş olarak, Urfa'yı en fazla sıkıştıran ve yaptığı yağma akınlarıyla Urfa'nın civarındaki araziyi tahrip eden Samsat beyi Balduk üzerine sefer düzenledi. Frank şövalyelerinin yanı sıra Urfa'nın atlı, yaya bütün Ermeni kuvvetlerinin katıldığı sefer, Samsat Türkleri karşısında yenilgiyle son buldu ve sayıca fazla olmalarına rağmen hepsi dağılıp gerisin geri Urfa'ya kaçtılar.

Olayların görgü tanığı Ermeni tarihçi Mateos'un verdiği bilgiye göre, Thoros'u mevkiinden indirip Baudouin'i iktidara taşıyan komplo, 'bazı hilekar ve hain adamlar' tarafından başlatışmış ve şehir halkı ayaklandırılarak Thoros kalede sıkıştırılmıştı. Baudouin, kendisini kurtarmasını isteyen Thoros'a yardım edeceğini yeminlerle vaat etmesine rağmen, tam tersine hareket etmiş ve onu isyancıların eline bırakıp öldürülmesine seyirci kalmıştı.

Haçlıların, Doğu'daki din kardeşleri Hıristiyanları Müslümanların hakimiyetinden kurtarmak amacıyla başlattıkları mücadelenin ilk safhasında böyle bir yardımı gerçekleştirmeyip, aksine Doğu'daki ilk hakimiyetlerini bir Hıristiyan kardeşlerini öldürüp de kurmaları dikkat çekicidir!...

Urfa Ermenileri de, olup bitenlerin muhasebesini yapmadan, Baudouin'i kurtarıcıları olarak gördüler ve bir gün sonra, yani 10 Mart 1098'de onu büyük çoşku içinde şehrin hakimi ilan ettiler.

Emrindeki Frank kuvvetinin çoğalmasıyla, Baudouin'in Ermenilere karşı yürüttüğü politika çabucak değişiverdi. Başlangıçta kendi adamlarının azlığı sebebiyle idarenin yüksek kademelerinde bırakmak mecburiyetinde kaldığı Ermenileri, bu makamlarından uzaklaştırmaya başladı. Frankların tavsiyelerini yerli eşrafın düşüncelerine tercih etmekte, ülkenin bütün işlerini onlara danışmakta ve yerli asillerin fikirlerine artık önem vermemekteydi...

Onun davranışındaki bu değişiklik, Ermenileri, Haçlı kontuna karşı bir suikast hazırlamaya kadar itti; zira Ermenilerin içinde, Baudouin ve adamlarına karşı şiddetli bir öfke uyanmıştı; bu gidişle, yabancıların kendilerini tamamen imha edeceğini düşünüyorlardı. Baudouin'i şehrin hakimi yaptıklarından dolayı çok pişman olmuşlardı!...

Ermeniler Baudouin'i ne şekilde öldürebileceklerini veya şehirden kovabileceklerini tasarlamaya başladılar ve bu meseleleri sık sık yaptıkları gizli toplantılarda konuştular. Fakat içlerinden Enzhu adında biri, Baudouin'e bu suikastı hazırlayanları ihbar etti: Bu kişilerin Türklerle temasta olduklarını ve şehrin bir gece kurnazca bir Türk baskınına uğrayabileceğini, bunun için tedbir almasını söyledi. Endişeye kapılan Baudouin suikastçıları yakalatıp hapsettirdi; elebaşların gözlerine mil çektirtti. Suikasttan haberdar olanların da burunları, elleri ve ayakları kesildi; şehirden kovuldular. Taphnuz da damadı Baudouin'in bu acımasız davranışları karşısında dehşete düşerek Urfa'dan kaçtı, zira kızının çeyizi için vermeyi vaat ettiği paranın tamamını henüz ona ödememişti!... 1100 yılı sonunda ağabeyinin ölümünden sonra Kudüs kralı seçilip Urfa'dan ayrılıncaya kadar geçen iki yıl içinde, Ermeniler Baudouin'e tamamen boyun eğdiler. 

Baudouin de Boulogne'dan sonra, Urfa kontluğunun idaresini onun teyzesinin oğlu olan Baudouin du Bourg üzerine aldı. Urfa'nın yeni efendisi de, başlangıçta yerli Hıristiyanlarla iyi ilişkiler içinde oldu. Fakat 7 Mayıs 1104'deki Harran Savaşı'nda, kuzeni Joscelin de Courtenay (*)  ile birlikte, Türklere esir düşünce, şehrin idaresi Antakya Haçlılarının eline geçmiş ve Baudouin du Bourg'un dört yıl esarette kalışı sırasında, Richard de Salerne tarafından yönetilmişti. 

Urfalılar en acı günlerini bu dört yıl boyunca yaşadılar. Çünkü, nasıl olsa Baudouin'in kurtulup geri dönüşüyle buradaki hakimiyetini kaybedecek olan Richard, şantaj yoluyla halktan çok miktarda para topladı ve ahaliye çok sert ve haşin davrandı. Niyeti, Urfa ve civarından mümkün olduğu kadar fazla para, mal ve servet ele geçirmekti...

Baudouin du Bourg ve kuzeni Joscelin de Courtenay, 1108'de esaretten kurtulup Urfa'ya döndüler ve kontluğun idaresini yeniden ele aldılar. Ancak şehre gelişlerinden önce, Ermenilerin gizli bir takım işler çevirdiklerini öğrendiler; güya Ermeniler, serbest kalan Baudouin ile Antakya hakimi Tankred arasında, Urfa'nın hakimiyeti konusunda çatışma çıktığını ve bu mücadelede Baudouin'in öldüğünü zannederek, şehrin idaresine el koymak istemişlerdi!


Baudouin bu entrikalara çok öfkelendi ve Ermenileri şiddetli takibata uğratarak büyük zulümlerde bulundu. Birçok Ermeninin gözlerini oydurdu, pek çok kişiyi işkenceye tabi tuttu...




Ermeniler, Musul valisi Mevdud'un Haçlılara karşı giriştiği mücadele sırasında, onun 1112'de Urfa üzerine yaptığı üçüncü seferi sırasında, yeni bir komplo hareketine başvurdular. yerli kaynakların ifadelerinden, bazı eRmenilerin Mevdud ile anlaşıp şehri ona teslim etmeyi kararlaştırdıkları, fakat olup bitenden haberdar olan Tell-Başir senyörü Joscelin de Courtenay'ın gizlice Urfa'ya gelip Frank garnizonunu uyardığı, surlarda kendisinin de muhafızlarla birlikte neredeyse şehre girmek üzere olan Türklere karşı savaştığı ve böylece bu hareketi önlediği anlaşılmaktadır. Yine aynı kaynakların verdiği bilgiye göre, bu olayı Ermenilere karşı yeni ve şiddetli bir takibat izlemiştir.

Mevdud'un Urfa bölgesine arka arkaya yaptığı seferler sonucunda, Fırat'ın doğusunda kalan arazinin fakirleşmesi yüzünden, yerli halk nehrin batısındaki topraklara göçtü. Kont Baudouin du Bourg da, batı bölgesini, idaresini verdiği kuzeni Joscelin'den hile yoluyla geri alarak Urfa yerine Tell-Başir'de daha uzun zaman geçirmeye ve bölgenin refahından yararlanmaya çalıştı. Bu arada Urfa Ermenilerinin yeni bir komplo hareketine kalkıştıkları anlaşılmaktadır.

1113 Mayıs'ında Mevdud Haçlılar üzerine yaptığı yeni sefer sırasında Harran'a geldiğinde, Ermenilerden Urfa'yı kendisine teslim etmek istediklerini bildiren bir mesaj almıştı. Ancak Ermenilerin bu girişimi, o sırada Tell-Başir'de bulunan kont Baudouin'e de ulaşmıştı.


Yerli kaynağımız Urfalı Mateos, oalyların bundan sonraki akışını şu sözlerle anlatır: "Kont, Seruc'daki kumandanı Paganus'u Ermenileri Urfa'dan tehcir etmek üzere oraya gönderdi. Paganus, 11 Mayıs 1113 Pazar günü bütün yerli halkı şehirden çıkardı; bu arada pek acı hadiseler cereyan etti. Halk Samsat'a gitti ve Urfa tamamıyla ıssız kaldı; 'Dilenci gibi gelen Frankları ilk olarak haçla karşılayıp sinesinde toplayan bu şehir, şimdi dul kalmış bir kadın gibi yalnız oturuyordu. İşte Franklar bu şehrin kendilerine yapmış olduğu iyiliklerin karşılığı olarak onu, en kötü muamelelere maruz tuttular ve Hıristiyanlığa bu fenalığı reva gördüler."

Frankların kendi çıkarları için Ermenilere karşı tavırları bu techir olayı ile de bitmedi. Kontluğun doğu topraklarını kaybeden kont Baudouin, uğradığı zararı telafi etmek için, gözünü Urfa'nın batısında ve kuzeyinde hala Ermeni reislerinin idaresinde bulunan civar bölgelere çevirdi. Tam bu sırada, aynı amacı güden rakibi Antakya Haçlı hakimi Tankred'in ve de bölgedeki en güçlü Ermeni reisi 'Hırsız Vasil'in ölümleri onun işini kolaylaştırdı.

Keysün ve Raban reisi 'Hırsız Vasil'in ölümü üzerine -oğulluğu Dıga-Vasil namına idareyi eline alan hanımı, Ermeniler arasında Franklara karşı gittikçe artan nefret sebebiyle derhal, Mevdud'un ölümünden sonra Musul valisi olan Aksungur el-Porsuki'ye müracaat ederek ona itaat vaat etti. Baudouin bu durumu önlemeye çalıştıysa da başarılı olamadı. Ama tam bu sırada Artuklu beyi ile aksungur arasında çıkan bir itilaf, Aksungur'un bölgeden geri çekilerek Musul'a dönmesine sebep oldu. Türk kuvvetlerinin çekilişi ise Frankların işine yaradı. Baudouin derhal 'Hırsız Vasil'in arazisini, kalelerini ve bu arada Birecik, Gerger gibi diğer Ermeni şehirlerini zorla ele geçirip kontluğuna bağladı.



Antakya'daki Veba Salgını


Antakya'nın bir hile sonucu 3 Haziran 1098'de Haçlıların eline düşmesinden sonra şehirde çıkan korkunç veba salgınından kaçan pek çok şövalye ve askerin de Urfa'ya, Baudouin'in yanına gelmiş olması, Baudouin'in gücünü daha da artırmıştı. Ünlü bir Haçlı tarihçisinin kaydına göre, Baudouin gelenlerin hepsini hizmetine almış ve kendilerine kıymetli hediyeler vermişti. Tarihçi, rivayetinin devamında, bütün Urfa şehrinin Franklarla dolduğunu, bunları yerleştirmenin büyük güçlükler yarattığını, fakay Baudouin'in gelen bu yardımcı kuvvetten çok faydalandığını ve böylece bütün civar bölgeyi hakimiyeti altına almayı başardığını yazmıştır. Baudouin kendisine hizmet arz eden Haçlı şövalyelerini, şahsına ve kurduğu kontluğa sıkı sıkıya bağlamak için, bunların yerli zengin Hıristyian kızlarıyla evlenmelerini teşvik etmişti.



Samsat kazılarında bulunan bir Haçlı Şövalyesi röliyefi


Baudouin'in Evliliği


Baudouin hakimiyetinin ilk aylarında, şehirdeki gücünü sağlamlaştırma peşindeydi. Haçlı ordusu tarafından kuşatılmış olan Antakya'yı kurtarmak üzere yola çıkmış bulunan Musul valisi Kürboğa'ya karşı hazırlıklı bulunmaya çalıştı. Nitekim Kürboğa, yolu üzerindeki Urfa'yı -gerisinde bir düşman kuvveti bırakmamak amacıyla- üç hafta süreyle kuşattı. Ama bu sğre zarfında şehir surlarını aşamadı ve kuşatmayı kaldırıp Antakya'ya yürüdü. Baudouin böyle bir tehlikeden kurtulduktan sonra Urfa civarında Türklerin elinde bulunan Samsat ve Seruc şehirlerine saldırıp ele geçirdi. Bu başarılar ona şöhret kazandırdı. Bundan sonra Baudouin, kendisine büyük gelir getirecek bir Ermeni kızı ile evlendi. Kızın babası Taphnuz, dağlarda birçok kale ve müstahkem mevkiye sahip bir Ermeni reisi idi ve bütün mal ve mülküne Baudouin'i yegane varis tayin ediyordu. Bunun karşılığında Baudouin'in Türklere karşı ülkeyi savunmasını istiyordu; bu hizmet için de ona fazladan para ödeyecekti. Böylece Baudouin, Urfa'da Ermenilere dayanarak durumunu kuvvetlendirdi.


Prof.Dr.Işın Demirkent
Popüler Tarihi, Sayı 56, Nisan 2005



Prof.Dr.Işın Demirkent'in diğer makalesi:
"Bizans bir Grek Devleti Değildi!"

Halil İnalcık - Haçlılar / Türkler




*Yıldızlılara notum - Olası: 

(*) BAUDOUİN de BOULOGNE = BAUDOUİN - BUDUN - BUDİN = Fransızca okunmasıyla değişen Türkçe... MS 9.yy'dan öncesinde yoklar!.. (Baudouin İngilizce'de Baldwin olarak okunmuş)

Hanedanlık (1200) sembollerinden biri  'Sarı zemin üzerinde Kırmızı Çintemani-Ant'tır, Sarı Türklerde Hanedanlık rengidir. Demek ki Hun veya Avarlardan geçmiş. Diğeri ise tıpkı Kıpçaklardaki gibi 'Uçları Üç Yonca' olan  Artı şeklindeki Haç'tır. (Çintemaniler)


(**) 'COURTENAY EVİ' = KURT EN AY, KURT LE/LA AY - Fransızca okunmasıyla değişen Türkçe... Hunların, Avarların torunları mıdır? Soyadlarını ele geçirdikleri topraklar üzerine kurduğu şehirden almışlar. Ataları Athon 420 de Fransız monarşisini kuranlardanmış. Athon adı da ; 1190'lar da Renaud de Courtenay'ın ölmeden ve ailenin Fransız ve İngiliz boylarına ayrılmadan önce  'Çintemani-Ant' simgesini de hanedanlık sembolü olarak alması da; çok ilginç!.. 





Doğu Roma (Bizans) döneminden Vaftiz Teknesi - Urfa


"II. Bohemund, Antakya Haçlı Prensliği’ni Doğu’da bağımsız Latin Haçlı Devleti olarak yönetirken 1128 yılında Musul Atabeği İmâdeddîn Zengî, Halep’e gelerek Musul-Halep Atabeyliği Devleti’ni kurdu. Böylece II. Bohemund, Antakya Haçlı Prensliği’nin Doğu sınırındaki Halep ve diğer Selçuklu Emirliklerini alarak büyük Antakya Haçlı Prensliği devletini kurma planları sona ermiş oldu. Bunun yanında, 1129 yılında Kudüs Haçlı Kralı II. Baudouin, diğer üç Latin Haçlı devletinin yöneticilerine ordularıyla birlikte Banyas’a gelmeleri için haber gönderdi. Kudüs Haçlı Kralı liderliğinde bütün Haçlı liderlerinin katılımıyla oluşan büyük Haçlı ordusu, Dımaşk (Şam)’ı Haçlıların hâkimiyetine almak için Dımaşk’a saldırdı. Fakat, Haçlıların Dımaşk’ı almak için yaptıkları bu savaştan da bir sonuç alamadıklarından II. Bohemund, 1129 yılında Antakya’ya geri döndü. Antakya Haçlı Prensi II. Bohemund, babasından kendisine kalan Antakya Haçlı Prensliği’nin Doğu sınırını genişleterek Doğu’da büyük Latin Haçlı Devleti’ni oluşturma fikrini gerçekleştiremediği için 1130 yılında Batı sınırına yöneldi. II. Bohemund, Antakya Haçlı Prensliği’nin Batı sınırında bulunan Kilikya Ermeni Baronluğu’nu prensliğin sınırına katarak büyük Latin Haçlı devletini oluşturmak için Sis (Kozan)’e doğru hareket etti. Fakat, II. Bohemund yaptığı bu teşebbüsü hayatıyla ödedi. Çünkü, Kilikya Ermeni Baronu I. Leon, II. Bohemund komutasında Antakya Haçlı ordusunun Sis (Kozan)’e geldiğini haber alınca Danişmend Beyi Emir Gazi’den yardım istedi. Bundan haberi olmayan II. Bohemund, 1130 yılının Şubat ayında Anavarza ovasında iki kuvvet arasında kaldı. II. Bohemund’un bu iki kuvvete karşı yaptığı savaşta önce esir alındı ardından da öldürüldü. Böylece Antakya Haçlı Prensliği tarihinde II. Bohemund dönemi (1126-1130) 
sona ermiş oldu."

I. Bohemund’un hileyle 3 Haziran 1098’de Antakya surlarına çıkmasıyla birlikte Haçlılar, Antakya’yı ele geçirdiler. Bu tarihten sonra yaptığı mücadelenin sonucunda Papa’nın Doğu temsilcisi Daimbert’in 5 Ocak 1100 tarihinde Kudüs’te I. Bohemund’u Antakya Haçlı Prinkepsi atamasıyla Antakya Haçlı Prensliği resmen kurulmuş oldu. I. Bohemund’un adına Antakya Haçlı Prensliği’ni yöneten yeğeni Tankred, Antakya Haçlı Devleti’ni sağlam temeller üzerine kurduktan sonra vefatından az bir süre önce prensliği II. Bohemund adına yönetmek üzere Roger de Salerne’yi atadı. 1119 yılında yapılan Kanlı Meydan Savaşı’nda Roger de Salerne’nin vefatından sonra yöneticisiz kalan Antakya Haçlı Prensliği’nin sorumluluğunu Kudüs Haçlı Kralı II. Baudouin, II. Bohemund adına üzerine aldı. Kudüs Haçlı Kralı, II. Bohemund’un 1126 yılında Antakya’ya gelmesiyle onu kızı Alice ile evlendirerek Antakya Haçlı Prensliği’nin yönetimini II. Bohemund’a bıraktı. Bu çalışmada II. Bohemund’un prenslik döneminde Antakya Haçlı Prensliği’nin diğer Latin Haçlı devletleri ve Şam bölgesindeki Selçuklu Emirlikleri ile ilişkileri incelenmiştir. Bununla beraber, II. Bohemund döneminde Antakya Haçlı Prensliği’nin Doğu Akdeniz’de oynadığı rol üzerinde de durulmuştur. Ayrıca, II. Bohemund’un vefatından sonra prensliği kimin yönettiği ve bu durumun Orta Doğu’da diplomatik yaşamı nasıl etkilediği vurgulanmıştır.


Yrd.Doç.Dr.Gürhan Bahadır 
(Mustafa Kemal Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Tarih Bölümü)
II. Bohemund Döneminde Antakya Haçlı Prensliği (M.S. 1126-1130) / PDF

*

Urfa Haçlı Kontluğu'nu Ortadan Kaldıran Zengi:

"Zengî’nin Musul hâkimliğinden başlayarak 541/1146 yılında Câber kalesinde hançerlenip öldürülmesine kadar süren 20 yıllık yönetimi, içeride Suriye, Irak ve el-Cezîre bölgesinde siyasi birliğin sağlanması, dışarıda Haçlıların İslam beldelerindeki saldırılarına başarıyla karşı konulup kaybedilen toprakların yeniden kazanılması ve bir aya yakın bir kuşatmadan sonra 539/1144 yılında Urfa Haçlı Kontluğu’nun ortadan kaldırılmasıyla, Müslümanların kaybettikleri kendilerine güven duygusuna yeniden kavuştukları mutlu bir dönem olmuştu. Urfa’nın fethi sadece Türk dünyasının değil, bütün İslâm aleminin gururu olurken Avrupada tam bir şok etkisine yol açmıştı. Bu yeni dönemle kazanılan güven duygusu, Nureddin Zengî ve Selâhaddin Eyyubî ile artarak güçlenecek, Sultan Baybars ile Moğol istilâsına karşı koyup, 
Osmanlılarla birlikte yeni hamlelere kapı aralayacaktı."

İmâdeddin Zengî, ünlü Selçuklu komutanı ve devlet adamı Kasîmüddevle Aksungur’un oğlu olup 
Zengî hânedanının kurucusudur. Çocukluğunda iyi bir eğitim aldı ve kısa zamanda kahramanlık ve cesaretiyle tanındı. Önemli devlet görevlerinde bulundu. Musul’da kurulan emîrlik, içeride siyasi birliği sağlamak, 
dışarıda Haçlılara karşı savaşmak suretiyle, Haçlıların saldırılarıyla kan kaybeden İslâm dünyasının ümidi haline geldi. Urfa Haçlı Kontluğu’nu ortadan kaldırarak başarılarını iyice perçinledi. İmâdeddin babasından devraldığı olumlu özellikleri sağlam bir eğitimle zenginleştirerek yılmaz bir savaşçı ve seçkin bir devlet adamı olarak yaşadı. Adaleti, emniyeti, kahramanlığı, heybeti, cesareti, uyanıklığı, ihtiyatlılığı, siyasi dehası, kurnazlığı ve imar faaliyetleriyle 
örnek Müslüman devlet adamı olarak sonraki nesillere yol gösterdi.

Doç.Dr.Osman Gürbüz 
(Atatürk Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı:38,2012)
XII. YÜZYIL İSLÂM DÜNYASINDA ÖRNEK BİR YÖNETİCİ: İMÂDEDDİN ZENGÎ / PDF




15 Ekim 2016 Cumartesi

Turkish Culture and Art






Panel with enthroned Ruler Tuğrul Bey (Tughril-Tughrul) with his Oath Cup and in Turkish sitting position
and Courtiers, [Bey is a title like Sir in English]
Iran (possibly the vicinity of Ray) 2nd half 12th century, 
Philadelphia Museum


Tughrul (Tuğrul Bey , 990-1063) is the founder of the Great Turkish Seljuk Empire. He is the grandson of Selçuk, of Kınık tribe of Oghuz (Oğuz) Confederation. His tomb is in Rey city - İran, which was the capital city of Great Turkish Seljuk Empire. After his dead, his nephew Alp Arslan became the leader. 







Tuğrul Tower in Rey-İran


From Metropoltian Museum 
"Court and Cosmos- The Great Age Of The Seljuqs"


Info of Metropolitan Museum is like; "From 1030 to 1337, the Seljuks, a tribe of nomads from Central Asia..."

1- Seljuks are Turks. So you must write as "Seljuk Turks".
2- what does "a tribe of nomads from .." means? Is "Nomad" a nation name?
3- Nomads can not establish states and make beautifull arts.
4- When it comes to Romans or Greeks, you write with their nation names. Even if it comes from Iran, it doesn't mean it belongs to Persians! Or is Islam a nation?... And it is absolutely not affected from an another culture as Persian, like Metropolitan Museum's book or other books inform you!(Right info is: Nizami is not Persian , and yes Oghuz are called also as Ghuzz, which brings us to Ashguz, the name of the Scythians!) and infact Persians learned from The Turks, if we look back in time, you will see that today's İran was till 1925 ruled by Turks, like Parthians, Scythians, Massagetae, Seljuks, Safavids, Afshar..etc . Still 45million Turkish people living in İran.

Instead of "Turkish" they are also presented as "ISLAMIC". Somehow, determination of the political identity of the Turks is Islamic..! Or with false ethnic identity.... The "Westerners" are proudly to say with their ethnics, and teaching also in that way, but when it comes to us, no mention of the Turks, Turkish culture. Whereas, such events are a nation's civilization measure....


Hypocrite and Turcofobia of the "Westerners".
THİS İS TURKİSH HİSTORY, ART AND CULTURE. 
WRITE WITH THE NATION NAME!
LİKE YOU DO WİTH "GREEK ART" "ROMAN ART". ETC.
AND ALSO NOT AS "İSLAMİC ART"
LİKE THERE İS NO "CHRİSTİAN ART"!



(Why Do They Not Named Turkish Culture and Civilization?)


other photos from 
"Cosmos and Court: The Great Age Of The Seljuqs "



Storage Vessel - 13th c - Seljuk Turks 
Brooklyn Museum




Turkish Warrior on horse with knotted tail
Seljuk Turks - 12th c.
The Fitzwilliam Museum
"Knotted Horse Tail" Meaning for the Turks: 
For Country, Nation, Family, for the sake of Honor and War ; 
Ready to be Killed and Kill.



A Turkish Warrior with his bow on horse with knotted tail.
1st half of the 13th c, from north Syria.
Louvre Museum


Seljuk Turk Warriors, Horse with knotted tail, 12th-13th c.
Turkish Culture & Art




Dagger, Turkish Culture and Art, 12th-13th c 
Swastika (we call OZ) Turkish symbol/mark
excavated in Israel
"The Arts of The Muslim Knight": The Furusiyya Art Foundation Collection*
* Furūsiyya, is the historical Arabic term for knightly martial exercise during the Middle Ages, during the Crusades and Mamluk Turks period in particular. Most of the Crusades was stopped by the Turkish Warriors.



Fragment of a spandrel with a Bird and 
Turkish Symbol (Tamga) + sign with four dots.
From Sultan Kılıçaslan Palace (Selçuklu Köşk) ?
Seljuk Turks - 12th c
Victoria and Albert Museum


Central Asia Turks


Khakassia Turks


Uyghur Turks





And when I say Turks, I mean all the Turks around the world.
"In Turcology we must write as: Turk-Tatar ; Turk-Kazakh ; Turk-Uzbek ; Turk-Bashkir..."
Professor Lesbek TAŞİMOV
Hoca Ahmet Yesevi International Turkish-Kazakh University Rector
III. INTERNATIONAL CONGRESS of TURCOLOGY

Tulpar (Winged Horse) Seljuk period - 12th c 
Konya Museum


other photos: