Navaho ve Apaçiler'de Kımız
Amerika Yerlileri uzun zaman önce nasıl liderlik edeceklerine dair bir model olarak hep atları örnek aldılar. Bir Navaho veya Apaçi annesi oğlunun atlara hakim olabilmesi için göbek bağını atın kuyruğuna veya yelesine bağlardı. Yerli mitlerinin anlatıldığı "Atların Şarkısı" adlı eserine göre de, bir Apaçi annesi oğlunun göbek kordonunu bir atın toynak izine gömerdi. Böylece oğlu her zaman çalışkan olacak ve kendini atların bakımına adayacaktı. Ayrıca Yerlilere göre kısrak sütü inek sütünden daha sağlıklıydı. Kısrak sütünün kemik, diş ve kasları sağlam ve güçlü kıldığına inanılıyordu. Bu sebeple de tüm bebeklere sık sık kısrak sütü içirilirdi.
Mary D. Midkiff, She Flies Without Wings: How Horses Touch a Woman's Soul
Çev. SB
Kımız (Koumiss = Mare's Milk is a Turanian Culture)
"Karaayaklar grup halinde avlanmayı kurtlar ve köpeklerden öğrenmişti. Kurtları makoi-yohsokoyi, Kurt Yolu (Wolf Trail) ya da Samanyolu, olarak gökyüzünde hala görürüz ve bize bir arada nasıl çalışacağımızı hatırlatırlar.
Kurtların öğrettiği bir başka şeyse toynaklı ve boynuzlu hayvanların yemek için uygun olduğu ancak pençelilerden uzak durulması gerektiğiydi. Atlar bu hususta hiç de hevesli görünmeseler de Karaayaklar ponokaomitai-ksi ya da geyik-köpek dedikleri büyük atlar beslemeye başladıklarında, atlar bu isimden hoşnut kalmış, geyik boynuzlarının kutsal ayinlerde kullanılmasından onur duymuşlardı."
"Karaayaklar, kadim hısımlarının -Orta Asya kabileleri- bundan binlerce yıl önce ilk kez ata binip bozkırlar boyunca göçebe medeniyetleri kurduğu zamandan kalma bir yaşam tarzını aniden kaybediyorlardı. Karaayaklar ve diğer ova Yerlileri bu hayat tarzının emanetçileriydiler."
J.Edward Chamberlin, At
