Even the official Russian historiography recognized in Scythians the Türkic tribes

"Even the official Russian historiography recognized in Scythians the Türkic tribes"

After the fall of the Former USSR and the rise of the short-lived idea on sovereignty of the subjugated people, came an explosion of long-hidden publications that essentially protested fake histories instituted during the Soviet regime. One of the first books that challenged the enforced dogma was the offered work of Kazi Laipanov and Ismail Mussai Miziev, and it remains one of the much-cited works on the idiocy of the Scytho-Iranian hypothesis, in spite of the fact that has not been translated to English yet. 

By now (2012) the hypothesis shrunk from the “mainstream” status, which it mysteriously gained in the period 1950-1990s, to a defensive posture limited to fending off for an exclusively linguistic construction in conflict with every discipline on Earth that has an adjective “scientific” in front of it, including linguistics. Essentially, the polarization of the ideas fell from a coherent discussion to a dogmatic last stand vs. the flood of the evidence that can't be ignored any more. 

K. Laipanov and I. Miziev belongs to the number of those who first spoke out on the New Dress of the King: “The King is naked!”

Among the highlights of the following chapters of the book, are:

Until the 1930s, even the official Russian historiography recognized in Scythians the Türkic tribes. In 1930s, the Soviet historiography has changed dramatically.

The surviving information about religion of the Scythians, Massagetae/Masguts, and Alans does not contain even a hint at anything Iranic-Zoroastrian. In the absence of real facts, the religious beliefs, language, and mythology of the modern Ossetians were substituted for that of the Scythians. Typical for the Russian scientific practices of Potemkin villages.

The Scythian golden plow, yoke, battle-axe, and drinking-cup that fell from the sky do have a Türkic mythological basis in the astronomical nomenclature.

The Nart epos of the peoples of Northern Pontic and the Caucasus, is connected with the Scythian mythology, the Narts of the epos are believed to be the Scythians, the epos is shared by the Abkhazes, Adygs, Ingushes, Karachai-Balkars, Nakhs, Kumyks, and Ossetians. 

Were the Scythians Iranian-speaking ancestors of the Ossetians, the names of the gods of smithy among the Abkhazians, Adygs, and Ossetians would have been Iranian, and not Türkic. Ditto for the name of the eponymic pra-mother of the Narts Satanai, where ana is as much “mother” in Türkic as the adam is “man”.

Scythian original way of divination using willow twigs and linden bast is confirmed by the oldest Türkic runiform book “Irk bitig” (“Book of Omens”), in contrast with Indo-Iranians.

Scythians buried with their dead dozens, and sometimes hundreds of horses, in contrast with Indo-Iranians.

Scythians' embalming bodies of the Scythian chiefs, in contrast with Indo-Iranians. Herodotus 6.71 described in detail the embalming procedure.

The Scythian names for the deities exactly match the Karachai-Balkar names for the deities, the Scythian mythology was inherited by the Balkars and preserved in their folk memory to this day, in contrast with Indo-Iranians.

Scythians lived in felt yurts, they widely used felt products in their life, in contrast with Indo-Iranians.

Scythian original method of cooking meat in a stomach over a fire of bones and wood, in contrast with Indo-Iranian cooking methods.

Scythian method of scalping enemies by incising skin around the head at ear level; carrying around scalps of felled enemies, in contrast with Indo-Iranians. 

The Scythian rock art, their petroglyphs are found across Eurasia, in areas invariably populated by the Türkic people: Urals, Itil/Volga, Caucasus, Northern Pontic, Middle Asia, and Siberia. Numerous petroglyphs are complemented by Türkic written inscriptions, which caused experts like I.Kyzlasov to be astonished by the extent of literacy among the ancient Türkic people. The body of documented surviving rock inscriptions numbers in many hundreds. The spread of the rock art is congruent with the other hallmark traits: kurgan burials, Seima-Turbino Metallurgical Province, spread of cauldrons, and the like, none of which is typical for the Indo-Iranians.

K.Laipanov, I.Miziev - link

"Saks is known to speak the Turkic language. This was clearly a lot of future discussion. Even at the European Saks Turkic languages. Our US scientists confirmed this fact. Scientists studying the genetics of Asian and European Saks. As a result, Saks identified, speak with a group of European and Asian Turkic language. The most exact science of genetics. This confusion of science can not ", said the scientist Zeinolla Samashev - Kazakhstan news link (Saks i.e. Saka-Scythians)

Dragon-Wolf , Scythian-Turks 4th c BC

Ejder-Kurt motifiyle ilgili bakınız

Cizre Kapı Tokmakları

Cizre Door Handle - Seljuk Turks 12th c

Gummersmark Broşu - MS.6.yy

Nationalmuseet (Copenhagen, Denmark)

İskandinavlara özgü mü sandınız? 

Değil....Türk Kültürüne ait.

The Human Figures in Turkish Art from Central Asia to Anatolian Seljuk Turks

Tılsım Kapısı

Ahlat

//SCYTHIANS = TURKS//

Türk-İskit Lideri İdanthyrsus...

Heredot ilk büyük Türk generallerinden birinin ismini korumuştur. Onun adı İdanthyrsus'tur. Perslerin istilasına karşı savaşan İskit-Türklerin lideridir... 


Med kralı Cyaxares'in ihaneti sonucunda topraklarını terk eden İskit-Türklerinin torunları, 1500 yıl sonra Alp Arslan ile ata topraklarına geri dönmüştür... İdanthyrsus'un torunları Attila, Bilge Kağan atalarına ait topraklara artık terk etmemek kaydıyla geri dönmüştür...



Gahraman Gumbatov - link
Eski Türk Boylarının Hayatından
İdanthyrsus - Kuzey Karadeniz'in İskit-Türk Komutanı

İDANTHYR(SUS) = İDAN/EDAN/EDEN/ODAN/ODİN - TIR/TUR kelimeleri görülüyor!

Herodotus has preserved for us the name of one of the first great Turkic generals. His name was Idanthyrsus. In the story, he entered as a leader of the Turks, in the fight of the Scythians against the Persian invasion....

So, after 1500 years descendants, who left as a result of treachery Median king Cyaxares, from their native lands Turkic Scythians returned to their historical ancestral home. Thus, the descendants of Idanthyrsus, Attila, Bilge Kagan returned to the land of their forefathers, in order to no longer leave their native land. Today, the vast territory from Istanbul to Tashkent's population of over 160 million. Turks, accounting for 80% of all modern Turks...[today is more : 350 million-SB]

Modern ethnic map showing the settlement of Turkic peoples - is the result of the age-ethnogenetic and migration processes. .. The most ancient centers of the Turkic ethnic and Glottogonic, ie foci of the initial formation of the Turkic peoples, and languages, are inextricably linked with the West Eurasia - South Caucasus, Northern Black Sea and the Caspian Sea, as well as the Southern Urals. Eurasian steppe between the Volga and Yenisei still in VI-II thousand. BC. e. occupied the ancient Turkic tribes of Caucasoid racial type, the same "Turkish-Scythian-Sarmatian", many tribes who speak related to each other Turkic languages...

Alp Arslan Seljuk.

Alp Arslan was the nephew of the great military leader Seljuk Togrul Beg. Sultan Alp Arslan, strongly tuned to the return of the Turks within the historic ancestral home, in 1070, began active operations against Byzantium. Soon Seljukids captured Manzikert fortress. In the second half of the summer 1071 the Seljuk commander had under its banner army of not less than 50 thousand people, which is dominated by light cavalry archers. Manzikertskaya battle between the Turks and the Byzantines took place August 19, 1071... 

From the life of ancient Turkic tribes
Gahraman Gumbatov
Idanthyrsus-commander of the Black Sea north-Turkic Scythians.

google translate from:

Геродот сохранил для нас имя одного из первых великих тюркских полководцев. Звали его Иданфирс. В историю он вошёл как предводитель тюрков-скифов в борьбе с персидским нашествием....

Итак, через 1500 лет потомки, ушедших в результате вероломства мидийского царя Киаксара, с родных земель тюрков-скифов вернулись на историческую прародину. Таким образом, потомки Иданфирса, Маодуня, Атиллы, Бильге Кагана вернулись на земли своих прадедов, с тем, чтобы более не покидать родные земли. Сегодня на обширной территории от Стамбула до Ташкента проживают свыше 160 млн. тюрков, что составляет 80% всех современных тюрков....

Современная этническая карта, отражающая расселение тюркских народов, — это результат многотысячелетних этногенетических и миграционных процессов. Древнейшие очаги тюркского этно- и глоттогенеза, т. е. очаги первоначального формирования тюркских народов и языков, неразрывно связаны с западом Евразии — Южный Кавказ, Северные Причерноморье и Прикаспий, а также Южный Урал. Евразийские степи между Волгой и Енисеем еще в VI—II тыс. до н. э. занимали древнетюркские племена европеоидного расового типа, те самые «тюрко-скифо-сарматы», многочисленные племена которых говорили на родственных друг другу тюркских языках....

Алп-Арслан Сельджукид.

Алп-Арслан был племянником великого военного вождя сельджукидов Тогрул бека. Султан Алп-Арслан, решительно настроенный на возвращение тюркам территорий исторической прародины, в 1070 году начал активные боевые действия против Византии. Вскоре сельджукиды захватили крепость Манцикерт. Во второй половине лета 1071 года сельджукский полководец имел под своими знаменами армию численностью не менее 50 тысяч человек, в которой преобладала легкая конница лучников...

Из жизни тюркских племён древности
Гахраман Гумбатов
Иданфирс-полководец северо-причерноморских тюрков-скифов.

***

In addition to the Byzantine historians of ancient historians and the Georgian it was also well known that the Scythians, Turks, Bulgarians, the Khazars is a different time, and the local name of the Turkic ethnic group. 

"Tale of Bygone Years" The author wrote: "When the Slavic people, as we have said, lived on the Danube, came from the Scythians, that is, from the Khazars, the so-called Bulgarians, and sat on the Danube, and there were settlers in the land of the Slavs." (Translation DSLikhachev) VB Kovalevskaya in the book "The Caucasus - the Scythians, Sarmatians, Alans I thousand. BC. - I THOUSAND. BC "referring to the Chronicle" Kartlis Tskhovreba "Georgian historian of XI century. 

Leonti Mroveli writes: "Until now you could only assume that after the defeat of the Scythians Medes, some of them returned to the North Caucasus and in the Black Sea steppes, and some at first continued to reside in the Near East, part settled in the Caucasus, what a lot of evidence It gives archeology. Mroveli talks about this specifically. The Scythians, Routed Keyhosro king, passed Cas piyskim Sea, ascended the Kura and the "28 houses" they came to Mtskheta. In Mtskheta Mamasakhlisi Scythians asked to place in order to settle on the terms of military service, get it from the rocks of Mtskheta, settle there, calling it Sarkin ( "Iron place"). "For the purpose of mutual assistance they united (Kartlis - VK) alien-Turks (Scythians - VK) and introduced them to all cities ... build it (Sarkin - VK) around powerful fence .. .. " 

The correctness of the definition of chronological information Mroveli" the resettlement of 28 houses "in the neighborhood of Mtskheta end of VII century. BC. evidenced by the fact that all of the following, very briefly described the events related to the VI-V centuries. BC. and it is in the area marked by the concentration of M.N.Pogrebovoy Scythian material ( "Scythian inventory mix with horse burials, earlier in e quiet places unknown, adding to the territory of some forms of typical Scythian equipment - all this suggests that there were present themselves Scythians "). 

Evidence of the length of stay of the Scythians on the left bank of the Kura River are listed Mroveli more facts about the bun-Turks sitting on the bank of the Kura during the invasion of Alexander the Great ... 

Obviously, the relationship between the lowland agricultural local Caucasian population and Scythian (or Turkic) nomadic population were so traditional that less a century after the writing of Leonti Mroveli his work David the Builder resettles about 225,000 militant Kipchak (Polovtsy) from the North Caucasus in Kartli under the same conditions (5000th selective guard and a 40-thousand army, obviously, the bulk of the cavalry), releasing them for winter settlements in the Kartli plain and in the mountains - summer pastures. "



Gahraman Gumbatov: 
Old Russian and ancient Georgian historians about the Turks (in Russian language/link)

"Persler, eğer kuş olup uçmazsanız, fare olup yerin altına girmezseniz ve kurbağa olup bataklığa atlamazsanız, yurdunuza dönemeyeceksiniz; oklarla vurulup öleceksiniz" (Heredot 4:132). 


SAKA-PERS MÜCADELESİ 
(Scythians-Persian struggle/Scythians are the ancestors of todays Turkish people)
Yrd. Doç. Dr. İlhami DURMUŞ (1997) / link



“Unless you become birds, Persians, and fly up into the sky, or mice and hide in the earth, or frogs and leap into the lakes, you will be shot by these arrows and never return home.” (Herodotus book4;132)- link

Turkish Leader with his oath cup and Turkish Sitting / Scythian period

"TÜRKLER, GÜNEŞİN DOĞDUĞU YERDEN BATTIĞI YERE

KADAR HAKİMDİRLER."

Quintus Curtius 'in " İskender " kitabında :

İskender Makedonya'dan çıktıktan sonra 328 lerde Semerkant civarında bir yere gelir ve Sakaların komutanı kendisini karşılar. Komutan kendisine şöyle der ;

'' Buraya dost olarak geldiyseniz mesele yok, sizi ağırlamaktan şeref duyarız. Yok düşman olarak geldiyseniz , unutmayın ki biz sizinle Tuna'da hemhududuz."

İskitler ,Sakalar veya Divan-ı Lügati Türk'te, İskender'in karşılaştığı Chou'lar , hepsi aynı millet . Buradan da şuraya varıyoruz, demek ki M.Ö.7 .yy'da Zeki Veli Togan'ın dediği gibi Macaristan ovalarından Çin sınırına kadar uzanan yekpare bir Türk İmparatorluğu var. 



Prof.Dr.Dursun Yıldırım
Hacettepe Üniv.Öğr.Üyesi
Türk Kültürünü Araştırma Ens.Başkanı



Kaynaklarda (ki Quintus Curtius'da aynı hatayı yapar) "İskit kralının kardeşi CARTHASİS" diye geçen "Carthasis" aslında "KARDEŞİ" kelimesinin kendisidir. Büyük İskender'in karşılaştığı işte bu "Carthasis" tir, yani İskit kralının kardeşidir. Lakin Türk Dilini bilen/bilmeyen (bilinçli/bilinçsiz) "Kardeşi" kelimesini bir "ad" olarak tarih kitaplarına geçirmiş ve o şekilde öğretmiştir.

Kelimenin "Kardeşi" olduğunu bildiren Almanca kaynak:"Die Türken und das Osmanische Reich"-Eugen Oberhummer.


SB.

***

IDANTHYRSUS - TURKISH LEADER

1.The first one led Scythians, under whom, according to Strabo, they overran Asia, and advanced as far as Egypt. This was perhaps the incursion mentioned by Herodotus, who tells us that they held Asia for 28 years, and were ultimately driven out by Cyaxares, 607 BC. According to Herodotus, however, the king, who led the expedition of which he gives an account, was Madyas; and Madyas is mentioned by Strabo (i. p. 61) as king of the Cimmerians. An incursion of the Scythians to the borders of Egypt in very early times is recorded by Justin, but in an obscure and unsatisfactory way.

2. Another king of the Scythians, probably a descendant of the above. He was a son of Saulius, the brother and slayer of Anacharsis. When Darius I of Persia invaded Scythia, about 513 BC, and the Scythians retreated before him, he sent a message to Idanthyrsus, calling upon him either to fight or submit. The Scythian king answered that, in fleeing before the Persians, he was not urged by fear, but was merely living the wandering/nomadic life to which he was accustomed, that there was no reason why he should fight the Persians, as he had neither cities for them to take nor lands. He, however did reply, "But if all you want is to come to fight, we have the graves of our fathers. Come on, find these and try to destroy them: you shall know then whether we will fight you." (from wiki)

Goat is the Symbol of the Dynasty Gokturk/Kokturks- Turkish Khaganate

Ancient Turkic burial in Central Asia. Rook Hell

// History, archeology and ethnography of Central Asia, 1968.

 (google tr.Russian lang. / link)

The funeral rite is known to be one of the most persistent ethnic characteristics. The study of burial sites often allow with sufficient clarity to identify not only ethnic but also social groups of ancient societies. The given general provisions fully valid in relation to the study of archaeological sites of ancient Turkic Central Asia, South Siberia, Central Asia and Kazakhstan.

The following types of known archaeological sites of ancient Turkic nomads of Central Asia and Southern Siberia: the burial mounds with burials dates VII-X centuries. (burial with horse and without horse); stone statues and steles with fences, with stones-balbals; petroglyphs, Orkhon-Yenisei inscriptions on stones and individual items. Stand out funerary and ritual complexes of the highest nobility of the Turks in the Orkhon basin.

ilgili

Anacharsis

KAYI DAMGASI NASIL OLUŞMUŞ OLABİLİR?

Elam dönemine ait Çift Başlı Kartal (Grifon?!) kanatlarını ve kollarını açmış iki ceylan tutuyor. Duruş şekli IYI şeklini oluşturuyor. Aynı betimlemeleri, Çatalhöyük, Girit ve Mezopotamya anatanrıçalarında da görüyoruz. Truva'da da IVI tamgasına benzer mühürler Schliemann'ın kitabında mevcuttur. IYI veya IVI tamgaların KAYI boyuna ait olduğunu da biliyoruz.

Türkçe konuşan Kassitiler'in Etrüsklerle fiziki benzerliği yanısıra Etrüskler'de de IYI tamgası vardır. Firudin Ağasıoğlu ve Çingiz Garaşarlı "Jül Sezar Kayı boyundan" açıklamasını yapar. Hatta Mısır'da bulunan ve MÖ.3.yy-Etrüsklere ait olan "Zagreb Mumyası"nın üzerindeki yazıtta bile IYI tamgası rahatlıkla görülür.

Elamlar ile Hunların ilişkisi ...Türk liderlerinin adları her ikisinde görülüyor; Te'umman/Tu'umman - Tuman/Teoman gibi. Hun boylarından Ağaçeriler aynı zamanda İskit boyu olarak ta Heredot'un kitabında geçer. İskitler Makedonya'ya kadar inmişti ve belki de bu yüzden Makedon parasında IYI tamgası bulunuyor, ya da parası basılan kişi Kayı boyundan geliyor!

Bazı anatanrıçaların ellerinde yılan tuttuğunu görürüz. İskit boylarından olan Gelon Türkçe'de İlan boyudur. Antik dönemde İskitlere Ashuguzai denilir, bunu As ve Oğuz olarak ta ayrıştırabiliriz. Anadolu'nun batısında yaşamış ve de Asya'ya adını vermiş As Türkleri ile Oğuzların en büyük boylarından biri olan Kayı'nın milattan önceki dönemlerde iz bırakmamış olması mümkün değildir.

“Kıpçaklar” kitabında Sercan M.Ahincanov Kay/Qay- Kayı ve Yılan ilişkisini aşağıdaki gibi açıklar:

“Eski Rus vakayinamelerinde 'Kayepiçi' adında bir kabileden söz edilmektedir. Kelimenin yapısı son derece açık. K.G.Menges şöyle diyor:"bu kelime -'iç' yalın halinin çoğul şeklidir ve iki sözcükten oluşmaktadır. Sözcüğün ikinci kısmı opa/apo 'baba'dır. Birinci kısmı kabile adı Kay (Kaşgarlı'da) veya Marquart'ın okuyuşuna göre Qayı'dır… Don Kıpçaklarını hanlarının "Ejderha" - Kimak (Uran-Kay) halkından inme olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz."

Cengiz Alyılmaz’ın en son kitabında da tarihi MÖ.10binlere giden Gobustan’ın Kıpçak Türkleri ile bağlantısı varsa (basın), Firudin Ağasıoğlu’na göre Hakkari stelleri Kuman Türk beyliğine aitse ve birçok akademisyenimizin açıklamalarına göre de Anadolu’nun güneyi Mezopotamya’nın kuzeyi Subar Türklerinin yurduysa; ve Subar Türkleri de Kimmer, Bulgar* ve Hunların atasıysa; ve Kimmer-İskit- Hun boyları da Trakya ve Balkanlarda da bulunduysa; KAYI tamgalarını Balkanlarda, Trakya’da, Anadolu’da, Orta Doğu’da ve de Orta Asya’da görmemiz bizi şaşırtmamalıdır. 

Bu arada Bilgamış'ı da unutmayalım. İskitlerin atası olarak geçen Herkül ile benzer görevleri olan Bilgamış (Gılgamış değil!)'ta IYI gibi betimlenmiştir.

*Bulgar Türklerinden olan Kubrat Han'ın tamgası da IYI, ama Dulo boyunun tamgası farklıdır. Bugünkü Bulgarlar onu Tanrıça tamgası olarak adlandırmış, yanlıştır, gerçi Almanca bir kaynakta onun (IYI) Tengri olarak adlandırıldığı okumuştum. Her ne kadar Türk kültüründe Tengri tamgası farklı olsa da.

Araştırılması gereken bir konudur, çünkü antik dönem Resimleri (Somut) sonradan Tamgalara (Soyut) dönüşmüştür. Bu konuda da herkes hem fikirdir.

SB.

NOT: 
Bugünkü İran'ın Gilan (yani Yılan-Gelenos'taki gibi) eyaletindeki Marlik'te bulunan ve Elam dönemine ait olan Çift Başlı Kartal'ın ayakları sarmalanmış 2 yılana ya da DNA sarmalına benzer ki aynı betimleme Sincan'da bulunan Nüva ile Fuxi (Dişil ve Eril) betimlemesini hatırlatır. Çin kültürünün sembollerindendir. Tıpkı Prometheus gibi insanı yaratmış ve düşünme yetisini vermiş, yazıyı da öğretmiştir. (Resimleri Gelenos Türkleri linkinde)

* Kayi and Gelons - N.Kisamov

* GELENOS TÜRKLERİ (+KAYI)

* BULGAR TÜRKLERİ - KUBRAT HAN - KAYI/DULO
* IYI Tamgalı Sariakos- İskitlerin Kralı

* Zagreb Mumyası

* Yenisey Türk Kaya Resimlerinde Yurt ve EtrüskKül Kapları

* Truva - Etrüsk - Kimmer

* Osmanlı Kayı boyundan değildir.
* ilginç bir başka yazı: Kozmik Kağan - Oğuz Kağan - Nuray Bilgili

Resim Schliemann'ın Truva kitabından

Bilgamış betimli yüzük - MÖ.1600 

(Yılan) Anatanrıça - Miken Dönemi/Girit

Ahameniş Dönemi- MÖ.400

Saka-Türk Tomris Hatun tarafından başı kesilerek öldürülen 

Büyük Kiros (Cyrus II) silindir mühür - MÖ.539

Azerbaycan 18.yy Halı detay

ilgili

Kayseri, Gaziantep ve Hatay'da Kayı Tamgası

KAYAKÖY RUM DEĞİL TÜRK KÖYÜDÜR - FETHİYE

GELENOS TÜRKLERİ

IYI

OĞUZLARIN KAYI BOYU

İPEK VE AT / ÇİN VE UYGUR TÜRKLERİ

Çin'in ipeğine kanma!

Bilge Kağan

Uygur Hakanlığı'nın temel üretim vasıtası hayvancılıktı. Savaşlarda en önemli rolü atlı savaşçılar oynadığı için, hakanlık at yetiştiriciliğine özel bir önem vermişti. O dönemde genel olarak at çok pahalıydı. Çünkü savaşta elde edilecek üstünlük süvari birliklerinin varlığına bağlıydı. 


Doğu Uygurları atı ve at yetiştirmeyi seviyorlardı. Birkaç milyon baş at arasından birkaç yüz bin at seçerek, 221 bin kişilik süvari ordusu kurmuşlardı. Hunların, Türklerin ve Uygurların orduları ağırlıklı olarak süvarilerden oluşuyordu ve piyade savaşçı sayısı oldukça azdı. Yine Hunlar, Türkler ve Uygurlar savaşa gittiklerinden yüz binlerce yedek atı da beraberlerinde götürürlerdi. Ayrıca hızlı haberleşme vasıtası olarak da at emsalsiz bir hayvandı. Doğu Uygurlarda her kabile ve oymağın atlarının uyluklarına bastıkları kendi tamgalaarı ve yine her kabilesinin kendine has meraları vardı. Bu yüzden Uygurlar atlara "tamgalı atlar" adını verirlerdi.


Çin imparatorları çok eskiden beri kuzeyli cengaver komşularıyla boy ölçüşebilmek için süvari orduları kurmaya gayret etmişlerdir; fakat bunlar arasında at konusuna özel bir önem verenler T'ang imparatorları olmuştur. Gansu'daki Lung-yü, Lan-chou, Feng-lien, T'ien-shui gibi dört vilayet ile Ho-hsi koridorunda mera ve su yönünden zengin yaylaları keşfederek, buraları koruma altına almak için özel bir birim teşkil ettiler ve başına da devlet erkanından üst düzey bir memuru getirdiler.


630'dan 670 yılına kadar geçen kırk yıl zarfında bu meralarda 700 binden daha fazla at bakılmıştır. 670'den itibaren Tibet'le Çin arasında başlayan çatışmalar Gansu meraları da dahil olmak üzere pek çok meranın tahrip edilmesine yol açtı. 


Meraların adeta çöle dönüşmesi yüzünden pek çok at öldü. Öyle ki 754 yılında mevcut at sayısı 320 bine kadar düşmüştü ve bunun da ancak 200 bini işe yarar durumdaydı. Bu yüzden T'ang İmparatorluğu gerek savaş atı ve gerekse yük ve çiftçi atı konusunda büyük sıkıntı içine düştü.


Özellikle 755'de Onluk'un isyan edip Lo-yang ve Ch'ang-an'ı ele geçirmesi, İmparator Süan-tsung'ın Sih-ch'uan'a kaçması üzerine Çin kargaşa içine düşmüş; imparatorun elinde yalnızca otuz bin kadar at kalmıştı.


756'da T'ang tahtına Su-tsung geçtiğinde Tibet Gansu'nun büyük kısmını zapt etmiş; bölgedeki meralar tahrip edildiği için buralarda at yetiştirilmesi hemen hemen imkansız hale gelmişti. İşte bu yüzden T'ang imparatorluğu Uygur Hakanlığı'ndan bol miktarda at almak zorunda kalmıştı.


O sıralarda T'ang ordusunun büyük kısmı piyade, isyancıların ordusu ise atlı idi. Eğer o sıralar Uygur Hakanlığı T'ang İmparatorluğu'na yardım etmemiş olsaydı, muhtemelen imparatorluk hayatta kalamazdı.


İki taraf arasında yapılan anlaşmaya göre Uygurlar ve Çinliler atla ipek takas edebileceklerdi. Çünkü Çin Uygur atlarına ihtiyaç duyduğu kadar, Uygurlar da Çin ipeğine ihtiyaç duyuyorlardı. Uygurlar Çin'den aldıkları ipeğin bir miktarını kendileri kullanıyor, kalanını dünya pazarlarına sürüp pahalı fiyattan satıyorlardı. Bir Uygur atı Çin'de genellikle elli top ipek karşılığında veriliyordu. T'ang İmparatorluğu da savaş atlarına fazla ihtiyaç duyduğu için bu takas onun oldukça işine geliyordu.....


... Onluk isyanının (755) başladığı tarihten itibaren Uygurlar bir yüz yıl boyunca, her yıl Çin'e en az birkaç bin, en fazla yirmi-otuz bin ila yüz bin arasında savaş atı veriyorlardı.


Örneğin 773 yılında Çin'e satılan at sayısı on bin baş iken, 782'de bu rakam 100 bin başa ulaşmıştı. Bir atın ortalama 40 top ipeğe satıldığını düşünürsek, 100 bin at için Çin Uygurlara ödemesi gereken miktar 4 milyon toptu. Ancak, Çin iç savaşla çalkalandığı ve ekonomik durumu bozulduğu için Uygur Hakanlığı'na olan bu borcunu ödeyecek durumda değildi. Bu yüzden o yıl (782) yalnızca 100 bin top ipek ve 100 sar (bir Sar 3125 kg) gümüş ve altın ödeyebildi. Ve T'ang İmparatorluğu Uygurların fiilen bölünüp büyük muhaceret yaşadıkları 840 yılına kadar bu borcunu tamamıyla ödeyemedi.



Uygurlar - Turgun Almas
Selenge Yayınları,2013

UYGURLAR VE HUNLAR

// Emperyalistlerin Yalanlarına Kanma!

Subar-Subir-Subartu-Sabir-Sibir Türkleri

Göbeklitepe'de Koç

"Koç başı damgalarını Türk hayvan üslubunun en güzel karakteristik üslubu olarak en yalın biçimiyle Japon'yadan Anadolu'ya kadar olan Türk mezar taşlarında görmek mümkündür." 

Doç.Dr.Mustafa Aksoy/link

"Göbeklitepe tapınağını hangi boyların kurduğu sorusuna kesin cevap vermek mümkün olmasa da, Sümer (Kenger-Kingiiri) ve Akad dilli yazılı kaynaklar bu bölgede MÖ. 3 bin yıllarında SUBAR boylarının yaşadığını yazarlar. 

Urmu Teorisine göre, iki nehir arasının Bağdat’tan kuzeyde Subartu adlanan arazisi Proto-Türk Subarların ülkesi idi ve burada son Subar beyliği de MÖ. 673- den sonra dağılmıştı. Göbeklitepe kronolojileri değiştirecek çetin sorunlar ortaya çıkarmıştır ve Subar Türk Boylarının burada olması çok önemlidir."

Prof.Dr.Firudin Ağasıoğlu /link

Saspires = Sapirians = Sapir-Sabir/ Sabar/Suvar/Sibir Türkleri

"... Kolkhis'ten sonra Media'ya kadar aşılacak yol o kadar çok değildir, zira bu iki bölge arasında bir tek ulus vardır, bunlar Saspeirler'dir;" (Heredot 1:104)

"...from the Colchi it is an easy matter to cross into Media: there is only one nation between, the Saspires;..." (Herodotus I:104)

*

Turks in the book of Theophanes the Confessor (8th c)

"He was the son of Moundios, a Scythian, a brave and arrogant man who, after getting rid of his elder brother Bdellas, became sole ruler of the empire of the Scythians whom the call Huns." ...

"Theophanes has added the name "Hun" from Theoph.Sim iii,6,9, 'Huns, whom the Persians are accustomed to call Turks' ".

"Trajan states in his History that the Scythians are called Goths in the local dialect."

"Theophanes has made little sense of Theoph.Sim.,according to whom the Persians planned to bribe the Alans to kill the Turkish ambassador as they passed through Alan territory. A more detailed account in Men.Prot. (frg.18-22, our best source for the first Turkish-Roman diplomacy states...

" In the same year the king of the Hun near Bosphoros, called Gordas joined the emperor, became a Christian, and was baptized."

"Zilghi was probably a Sabir Hun. In 515 the Sabiri had invaded and evastated the Pontic provinces and Cappadoica. The Sabiri had settled north of the Caucasian rnage between the Euxine and the Caspian."

"Justin was killed in battle and Constantine, son of Florentius replaced him. The Bulgars advanced as far as the districts of Thrace. Constantine, the magister militum, went against them as did also Godilas, and Akoum the Hun, magister militum per illyrium, for whom the emperor had stood as bapstismal sponsor."

"... 50.000 men chosen from the phalanx of Sarbaros. He calle them the Golden spearmen and sent them against the emperor. As (or Sarbaros, he dispatched him with his remaining army against Constantinople with a view to establishing an allarce between the western Huns (who are called Avars) and the Bulgars. "

"... the Chagan of the Avars, after breaking the peace.., made war on Mysia and Scythia, where he wrought terrible struction on Ratiarna, Bononia, Akys, Dorostolos."

"Her ne kadar Theophanes Byzantios’un eseri tam olarak elde değilse de, bilinen parçalarlar da Türkler (Gök-Türkler), Avarlar, Sabirler ve özellikle Eftalitlere dair kayıtlar yer almaktadır. II. Justinos’un Avarlara karşı Gök-Türkler ile anlaşması, Gök-Türk ülkesinden İstanbul’a gelen elçi, Gök-Türklere gönderilen Bizans elçilik heyeti, Bizans ülkesine ipeğin gelişi, Eftalitlerin Persleri mağlup etmesi, Gök-Türklere yenilmesi ile Sabirlerin Perslerin safında savaşmalarından mevcut fragmentlerde bahsedilmektedir. "

BİZANS TARİHÇİSİ THEOPHANES BYZANTİOS’DA TÜRKLER

Ali Ahmetbeyoğlu, 2012 / PDF

"Doğuda Don Nehri kıyısında, Massagetler tarafından uzun zamandan beri denilen, Persler tarafından kendi dillerinde Kermichiones adı verilen Türkler yaşar. "

Bizans Tarihçisi Menandros'ın Türkler (Gök- Türkler) Hakkında Verdiği Bilgiler /PDF

Ali AHMETBEYOĞLU 

*

"Suvarlar (Sabirler) Hun sonrası dönemde Kafkaslara gelmiş, daha çok Güney Kafkaslara sarkarak kendilerinden söz ettirmişlerdir. Bu topluluğun geliş yeri Batı Sibirya gözüküyor. Göç etmeyen kısım yerinde kalmış ve nihayet Sibirya adı onlardan dolayı verilmiştir. Sonraki dönemin delillerinin Türk olduğunu gösterdiği bu kavim, Macarların atası olarak da kaydedilmiştir. 


Suvarların Sibirya’ya Ortadoğu’dan gittikleri anlaşılıyor. Kuzey Irak bölgesinin sakinleri olan Subarlar, batıdan gelen baskılarla Azerbaycan istikametine çekilmişler, orada da tutunamayarak Kafkasların kuzeyine geçmişlerdir. Bu halk Sümercedeki Türkçe ve Macarca ile alakalı kelimelerin kaynağı olarak görülüyor. Sonraki dönemde karşımıza çıkan Macar atfı da bununla birlikte düşünülmeli ve Türk Macar ortak atalarından biri olarak değerlendirilmelidir." 


“Kuşkusuz hiçbir etnik yapı ve hiçbir etnik isim ezeli değildir ve bir başlangıç noktası vardır. Suvar ismi de Sibirya’da bir yerde başlamış olabilir. Ama bunu bilmediğimiz için daha erken dönemlerde bu ismin geçtiği başka alanları da gözönüne almalıyız. Kadım Ortadoğu’da Van Gölü ile yaklaşık Bağdat arasındaki bölgenin ahalisine Subar deniliyordu. Bu kelimenin çeşitli yazılışlarda hem Subar hem Subir (bazen de Şubir) biçimleri vardır. 


Sümer (Şumar, Şumir) kelimesi muhtemelen onlardan gelmektedir; zira bu isim batıdan gelen Sami asıllı kavimlerin adlandırması olup, bu halk kendisine Kien-gir derdi. Bir düşünceye göre Yukarı Dicle ve Fırat’ın ‘medeni halkı’ olan Sümerler MÖ 3100 civarında Aşağı Mezopotamya’yı, Subar ülkesini fethetmişlerdi ve Sümercede Subar köle anlamına geliyordu. Ancak bu görüş biraz sathi ve kaynaksız kalmaktadır. Belki Sami Akkadların Orta ve Kuzey Irak’ı ele geçirmesinden (MÖ 23. yy) sonra bura ahalisi olan Subarların köle olarak satılmaları sebebiyle bu anlam gelişmiştir.


Bu kelimede bir yeryazım içeriği de aranmıştır. Kuhrt’a göre Subartu kelimesi Mezopotamya’da kuzeyi anlatırdı ve Subar kelimesinin ‘kuzeyli’ manası olması olasıdır. Kendisi bu konudaki ilham veya gerekçelerini açıklamıyor ama bizim aklımıza hemen ortak Slav kelimesi sever ‘kuzey’ geliyor. Bu kelimenin köküne dair bir açıklama yok ve akraba olarak sadece Litvan šiáur÷ ‘kuzey’ biliniyor ve Latin caurus ‘karayel’ ile bağlantı kuruluyor. Litvanca kelime ödünçleme olabilir. Dolayısıyla buna dayanarak yapılan HA *keh1uer-o- kurması zayıf gözüküyor. Fasmer bu kelimenin Ptolemeus’daki Savarlar ile bir ilgisi olmadığını vurguluyor ve biri Rus, diğeri Bulgar etnik hazinesine katılmış iki eski Slav kabilesine yönden ötürü Severyan ismi verildiğini söyler. Gerçekten de Doğu Slav kabilesi Severyan bin yıl kadar önce Çernigov’un kuzeyindeki, en kuzeydeki Slav kabilesi olarak kayda girerken, Türk asıllı Bulgarlar Balkanlara gelip yurt tutunca, boyun eğdirdikleri yedi Slav kabilesinden biri olan Severleri sınırı korumak için en kuzeye, Avar cenahına yerleştirmişlerdir.


Bu Slavca kelimenin başka bir anlamı olmadığından veya yakın sesli başka kelimelerde izlerini süremediğimizden, şimdilik bütün bildiğimiz bundan ibaret. Ama Türkçe bir kelime bu noktada ilgi çekici görünüyor. En eski biçimi soğı- olarak kaydedilen soğumak fiili anlamca kuzeyle ilgili olabilir. Sevortyan sova-/sovı olarak gördüğü kök biçimlerde sondaki seslileri ek kabul eder. Bir kuzey anlamı kayıtlı değildir ama soğuk ile kuzluk birbirini çağrıştıran kavramlardır. Bu elbette Subar kavim adının ve Slavca kuzey anlamındaki kelimenin adını açıklamaz ama daha derin tetkikler bu konuda yol gösterici olabilir.


Bu arada Subartu kelimesine de değinmemiz gerekecek. Bu kelime Akkadçada ‘Subar ülkesi’ demektir. Aynı şeyi Babilliler Subarda, Sümerler ise beklendiği şekilde Subarki biçiminde söylerler. Buradaki iki Sami dilinde kökteş oldukları açık tu ve da kelimelerinin ülke, memleket manası, Türkçe ile Sami dillerinin en eski dönem ilişkileri konusunda kafa yoranlara ışık tutabilir. Dağ, yükseklik, orman ve memleket (< şehir, kale) kelimeleri ortak bir anlambilim kümesinde buluşuyorlar ama Türkçedeki dağ kelimesinin eşanlamlarının bulunmaması veya kayıtlı dönem için bilinmemesi rahatsızlık vericidir. 


Hâlbuki yış sözcüğünü Göktürk çağında üç anlamıyla birlikte görüyoruz. Bu konudaki ayrıntılı bir çalışma Türkçenin en ortak kelimelerinden biri olan ve tek anlama hapsedilen dağın köklerini aydınlatabilir. Bu Subartu örneği için de son derece önemlidir, zira aşağıda değineceğimiz üzere, çeşitli Ortaçağ kaynakları bu halkın isminin sonuna -di, -ti, -ta gibi ekler getirmektedirler ve bu eski Macarca bir küçültme ekiyle açıklanmaktadır. Bilim dünyasının üzerinde ittifak etmesi bunun mümkün gözükmesinden dolayıdır ama bir halkın adında küçültme ekinin varlığı sorgulanmalı ve başka ihtimaller aranmalıdır.


Sümer-Subar ilişkisinin çok yoğun ve uzun süreli olduğunu vurgulamaya gerek yok. Sonraki diller içinde Sümerce ile en fazla ortaklığa Türkçe, Macarca ve Türkçe-Macarcanın sahip olduğu da bugün yadsınamayan bir gerçek. Eğer Sümercedeki bu sözvarlığı ödünçleme ise, kaynağı kuşkusuz Subar ülkesiydi. Çünkü doğudaki Elamlar ile batıda bulunan Sami kavimleri Sümerceye bu Türkçe-Macarca kelimeleri vermiş olamazlar. Bu tartışmayı en anlamlı noktaya taşıyan husus, Ortaçağdaki Suvar kavmini hem Türk, hem de Macar olarak görme imkânıdır. Eskiçağın Sümer’inde beliren Türk-Macar bağlantısını Ortaçağın Suvar’ında da görüyorsak, buluşma noktası olarak Kuzey Irak’taki Subar’dan başkasını düşünmeye mahal kalmaz. 



SUVARLAR: DOĞU AVRUPA’NIN ESRARENGİZ KAVMİ
Doç.Dr.Osman KARATAY

*

"Sabarlar, 463-558 yılları arasında Karadeniz’in kuzeyinde ve Kafkaslar’da mühim rol oynayan bir Türk kavmidir. Bu kavim hakkındaki bilgileri ancak değişik yabancı kaynaklarda bulabiliyoruz. Bu sebepten Sabarlar kaynaklarda çok farklı şekillerde zikredilmişlerdir; Bizans kaynaklarında Sabar, Sabeir, Saber, Sabir, Ermeni kaynaklarında Svar, Sbar, S(a)bir, İslam kaynaklarında Sebir şeklinde geçmektedir.


Sabarlar’ın yabancı menşeiden geldiklerine dair iddialar bugün artık çürütülmüştürki; bunu ispat eden en iyi delil kendi taşıdıkları addır. Çünkü Sabar kelimesi Türkçe “Sab-ar” dan meydana gelmiş olup, “sapan, yol değiştiren, başıboş manasına gelmektedir. Mesela Kzar, Bulgar, Kabar vb. Bunun yanında Sabarlar’a ait şahıs adlarının Türkçe olması ve tarihi rolleri kültürel durumları, Sabarlar’ın Türk olduğu açık şekilde ortaya koymaktadır."


Prof.Dr.Ahmet Taşağıl /link


Bizans tarihçisi Prokopios'un Sabarlar hakkındaki kayıtları çok enteresandır;  "Sabarlar insan hafızasının hatırlayabildiği zamandan beri, ne İranlılardan ne de Romalılardan hiç kimsenin düşünemediği makinelere sahiptirler; öyle ki her iki imparatorlukta fenci eksik olmamış ve her devirde muhasara makineleri yapılmıştır. Fakat şimdiye kadar bu barbarlarınkine benzer bir buluş ne ortaya konmuş, ne de onlar gibi kullanılmıştır. Bu şüphesiz insan dehasının bir eseridir."  Bu ifade o zaman için dünya yerleşik medeniyetinin güçlü temsilcisi sayılan Bizans üzerindeki Sabar etkilerini açıkça ortaya koymaktadır. - Prof.Dr.Ahmet Taşağıl Kök Tengri'nin Çocukları syf.273

*

Mövcud məlumatların hərtərəfli təhlili göstərir ki, kadusilər qədim Subar, erkən orta əsrlərdəki Suvar – Sabir türk tayfasıdır. Suvar sözünün mənası da kadusi sözünün mənasına çox yaxın olub, obrazlı şəkildə desək, əsarət altına düşüb minilməyənlər, əksinə minənlər, müstəqil - suveren adamlar, əyilməzlər – şərəfli adamlar deməkdir. Osman Karatay da suvar etnonimini ,,kutlu insan (lar)” kimi mənalandırmışdır (Bax: Osman Karatay. Suvarlar: Doğu Avrupanın esrarengiz kavmi. İzmir – 2010, s. 100). 


Professor Firudin Ağasıoğlunun fikrincə, subarlar yazılı mənbələrdə adı çəkilən ən qədim türk tayfasıdır (Bax: Azərbaycan türklərinin islamaqədər tarixi. III bitik. Bakı – 2014, s. 120)



Tofiq Əzizov (Əzizbəyli). 
Tarixçi, arxeoloq.
Kadusilər kimdir: Yəhudi Gil, Skif Gel, yoxsa Türk Subar - Suvar tayfası /link

*

Akkadcada Türkçe İzleri ve Dil Kuralları Işığında Akkadca ve Türkçe Dilleri Arasında Bağlar


İlk dönem Assiroloji uzmanları Sümerce ve erken Akkadcanın Turanî bir dil olduğunu söylemektedir. Semitik Akkadca bünyesinde Türkçeden aldığı birçok kök sözü barındırmaktadır. Bu sözlerden semitik Akkadca dil kurallarına uygun olarak birçok yeni türev sözler üretilmiştir. Günümüzün Assiroloji uzmanlarının Türkçe dil bilimi konusunda bilgileri sınırlıdır. Hâlbuki Mezopotamya’da bulunan çivi yazılarını çözen ilk kuşak uzmanlar arasında Türkçe ve genel olarak Ural-Altay dilleri konusunda bilgi sahibi olan akademisyen sayısı az değildir. 


Erken dönem Sümer ve Akkad metinlerinde Türkçe dışında diğer Altay dillerinden, Macarca, Fince ve diğer Fin-Ugor dillerinden de kelimeler bulunmaktadır. Karşılaştırmalı örnekler bütün Mezopotamya dillerinin ilk aşamada eklemeli Ural-Altay dillerinden çokça faydalanarak bir literatür geleneği oluşturduğunu gösterir. Daha sonraki dönemlerde kâtipler ve rahibeler çekim kuralları uygulayarak bol bol yeni sözler üretmiştir. Üretilen bu sözler hem semitik dillerin mirası olmuş hem de Hint-Avrupa dillerine bol bol ödünç verilmiştir. 


Elşad ALİLİ, 2014
Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası İnsan Hüquqları İnstitutu/link
İngilizcesi:AL&LS Advances in Language and Literary Studies/link

Similarity Between Turkish & Akkadian Based on Rules of Inflective & Agglutinative Languages

Elşad Allili, Osman Çataloluk

Akad yazıtlarında: Šubartum/Subartum/ina Šú-ba-ri

Sumerlilerin yazıtlarında : SU.BIR4ki, “Subir”

Subar/Subir/Subartu/Sabir/Sibir Türkleri.

Göbeklitepe - Hakasya